در قرن هجدهم اگرچه دانشگاه وین که در سال ۱۳۶۵ میلادی به‌عنوان دومین دانشگاه آلمانی پس از دانشگاه پراگ تاسیس شده بود، چند صد سال قدمت داشت، با این‌حال تاریخ دانشکده‌ی پزشکی آن چندان با افتخارات مقرون نبود. استادان پزشکی دانشگاه وین با سرسختی و لجاجت در راه‌های قدیمی استوار بودند و تعلیم کالبدشناسی در […]
آلبرشت فون هالر (Albrecht von Haller)، شاعر کوه‌های آلپ، در تاریخ ادبیات آلمان مقام شامخی دارد. اثر وی به نام «آزمایشی درباره‌ی شعر سویسی» که در سال ۱۷۳۲ بدون نام سراینده‌ی آن نشر یافت، نشان می‌دهد که سراینده‌اش طبعی لطیف و موزون داشته و از موهبت عشق عمیق به طبیعت برخوردار بوده است. فون هالر […]
همکار عزیز و سختکوش ما، دکتر مسعود جوزی، کاتبی است که مکتوباتش مکتبیان را بر سر شوق و ذوق می‌آورد. سرمقاله‌ی شماره‌ی ۷۲ «پزشکان گیل» تحت عنوان «دروغ غیرضروری ممنوع!» از آن‌جمله است. در این مکتوب تابلوی گویا و روشنی از جامعه‌ای ناهنجار ترسیم شده است که خواننده را به این فکر می‌اندازد تا به […]
هرمان بوئرهاو (Herman Boerhaave: 1668-1738) فرزند کشیشی دهاتی و مفلس بود و خود او نیز می‌خواست شغل پدر را در زندگی پیشه سازد. او ابتدا در شهر «لیدن» به‌عنوان دانشجوی الهیات شروع به تحصیل کرد اما به‌زودی دریافت ریاضیات و شیمی و گیاه‌شناسی به‌مراتب بیش از الهیات به ذوق و سلیقه‌ی او نزدیک است و […]
مقاله‌ی حاضر به‌مناسبت سالگرد درگذشت دکتر محمدرضا حکیم‌زاده، بنیانگذار آسایشگاه‌های معلولین و سالمندان رشت و کهریزک تهران، و همزمان با نخستین مراسم نکوداشت ایشان نوشته شده است. این مراسم عصر پنج‌شنبه ۸۷/۸/۱۶ به همت بهزیستی گیلان و هیات امنای دو آسایشگاه فوق در مجتمع خاتم‌الانبیای رشت برگزار شد. بیست و پنجم آبان‌ماه امسال درست ۲۹ […]
جورجیو بالیوی در دانشگاه ناپل دانشجو بود که توماس سیدنهام (Thomas Sydenham: 1624-89) درگذشت و جسد وی را درکلیسای «سنت جیمز» به خاک سپردند. او را بر سنگ مزارش چنین توصیف کردند: «پزشکی در تمام زندگی بزرگوار!» (Mdicus in ommi avum nobilis.) آیندگان هم در قدردانی، او را «ابقراط انگلیسی» خواندند. جالب این‌که سیدنهام از […]
در حالی که در شمال اروپا دانش پزشکی در فکر و ذهن دانشوران مقام افتخار به‌دست آورده بود، در جنوب این قاره قدر و منزلت مزبور از آنِ دانش فیزیک بود و ریاضیات جانشین بحث و جدل اصحاب مدرسه (اسکولاستیک) شده بود. دکارت اعلام کرده بود بدن آدمی ماشینی است تحت نظام و قوانین مکانیکی. […]
بسیاری از پزشکان دوران کلاسیک معتقد بودند سلامتی حالت تعادلی را در بدن نشان می‌دهد و بیماری نشانگر آن است که در این تعادل اختلالی به‌وجود آمده است. از آغاز قرن هفدهم اوضاع و احوال تغییر یافت و پیشرفت خارق‌العاده‌ای در علوم قطعی خاصه در دانش‌های فیزیک و شیمی شروع شد. بنابراین کاملاً طبیعی بود […]
