پزشکان گیل

یادم آمد سالگرد و پاسداشت آن استاد فرزانه و گرانمایه است که ما را گاه با او مراودتی و ارادتی به‌مناسبتی در میان بود که همیشه آن دم برای بنده قرین سعادت بود و بس. تا این‌که روزی از ایام، بنده ترجمه‌ی کتابم را با عنوان «یافته‌های جدید در انزال زودرس و ناتوانی جنسی مردان» تقدیم ایشان کرد. یادداشتی خطی و شیوا مرقوم فرمودند که به پیوست به رویت خوانندگان محترم مجله می‌رسانم. تفسیر کلام استاد و شعر آن را به شاعر هنرمندمان دکتر جوزی می‌سپارم ولی در این‌جا فرصت را مغتنم شمرده و دو موضوع را که همیشه مورد تایید و تاکید استاد بوده به اشارتی بیان می‌دارم تا اهل بشارت را بس باشد!
موضوع اول این‌که عامل ۵۰ درصد طلاق‌ها ریشه در مشکلات جنسی دارد و امروزه علت اصلی اختلافات زوجین را نادیده گرفتنِ سلامت جنسی آن‌ها تشکیل می‌دهد که حداقل منجر به طلاق عاطفی می‌شود. به‌طوری ‌که امروزه رابطه‌ی مستقیمی بین سلامت جنسی زوج‌ها و میزان استحکام خانواده‌ها قایل‌اند. بد نیست بدانیم در کشوری مثل انگلستان حداکثر ۱۵ تا ۲۰ درصد افراد به‌علت مشکلات جنسی به پزشک معالج مراجعه می‌کنند و مابقی (۸۰ درصد) آن‌ها دچار خودسانسوری (خجالتی) هستند! البته این نکته‌ی فرهنگی و اجتماعی را نباید فراموش کرد که ۹۰ درصد ازدواج‌های خیابانی بدون مشورت والدین منجر به طلاق می‌شود.
موضوع دوم این‌که فاصله‌ی زمانی بین شروع ناتوانی جنسی تا بروز بیماری عروقی قلب به‌طور میانگین حدود ۳ سال است. به بیان روشن‌تر ناتوانی جنسی پنجره‌ای به‌روی قلب مرد است که فقط ۳ سال فرصت داریم از این پنجره به‌دقت نگاه کنیم تا بیماری قلبی را تشخیص دهیم و پیشگیری کنیم. جان کلام این‌که یک فرد دچار ناتوانی جنسی یک بیمار قلبی است تا خلاف آن ثابت شود!
حال بحث کامل ارتباط بین ابعاد بیماری‌های قلبی و عروقی و ناتوانی جنسی را به فرصتی دیگر می‌سپاریم و مجدداً یاد آن استاد سفر کرده از عالم خاکی به عالم پاکی را بیش از پیش گرامی می‌داریم.

دکتر سیدعلاالدین عسگری
فوق تخصص جراحی کلیه و مجاری ادراری
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی گیلان
عضو هیات تحریریه‌ی مجله‌ی Urology Journal
نشانی: رشت، چهارراه گلسار، خیابان نواب، جنب داروخانه‌ی دکتر آریافر، تلفن: ۷۲۲۳۷۹۳
جناب آقای دکتر سیدعلاالدین عسگری
بسیار خوشحالم که یک فرصت طلایی دست داد و توانستم متن مصاحبه‌ی شما را در مجله‌ی تشخیص دو بار با دقت تمام بخوانم و بسیاری چیزها بیاموزم. از جمله: یکی از عوامل اصلی جدایی و طلاق به‌طور پنهان، عدم رضایت جنسی است.
شادروان سعدی در ایام زندگی خود گفته است:
زن کز برِ مرد نارضا برخیزد
بس فتنه و شر کز آن سرا برخیزد!
این مساله‌ای بسیار مهم است که اغلب شوهران بدان توجه نمی‌کنند و همسران‌شان را دچار افسردگی می‌کنند و شیرازه‌ی زندگی خانوادگی را متلاشی می‌کنند. توفیق جناب‌عالی را در روشنگری امور مربوطه به تخصص جناب‌عالی از خداوند متعال آرزو می‌کنم.
دکتر محمود بهزاد

مجسمه‌ی سعدی در خانه‌ی «زینت‌الملوک» شیراز

زن جوان و مرد پیر
اشاره: جناب دکتر عسگری شرح بیت سعدی را برعهده‌ی من گذاشته‌اند. البته تعارف فرموده‌اند چون کلام سعدی از پس ۷۰۰ سال هنوز آن‌قدر تازه و شیوا هست که تفسیر برندارد. در عوض، فرصت را غنیمت شمرده بخشی از حکایت دوم از باب ششم «گلستان» (باب «در ضعف و پیری») را که این بیت از آن‌جاست، به‌تصحیح شادروان محمدعلی فروغی، تقدیم می‌کنیم. خدا را چه دیدی، شاید به‌درد کانون گرم خانواده‌ای هم خورد! (سردبیر)

پیری حکایت کند که دختری خواسته بودم و حجره به گل آراسته و به خلوت با او نشسته و دیده و دل بر او بسته. شب‌های دراز نخفتمی و بذله‌ها و لطیفه‌ها گفتمی تا باشد که موانست پذیرد و وحشت نگیرد. از آن جمله شبی می‌گفتم که بخت بلندت یار بود و چشم دولت بیدار که به صحبت پیری افتادی پخته، پرورده، جهان‌دیده، آرمیده و گرم و سرد روزگار چشیده، نیک و بد آزموده که حق صحبت بداند و شرط مودت به‌جای آورد. مشفق و مهربان، خوش‌طبع و شیرین‌زبان.
تا توانم دلت به‌دست آرم
ور بیازاری‌ام، نیازارم
ور چو طوطی بود شکر خورشت
جان شیرین فدای پرورشت.
نه گرفتار آمدی به‌دست جوانی معجب، خیره‌رای، سرتیز، سبک‌پای که هر دم هوایی و هر لحظه رایی زند و هر شب جایی خسبد و هر روز یاری گیرد.
جوانان گرچه خوب و دلربایند
ولیکن در وفا با کس نپایند
وفاداری مدار از بلبلان چشم
که هر دم بر گلی دیگر سرایند.
اما طایفه‌ی پیران که به عقل و ادب زندگانی کنند نه به مقتضای جهل و جوانی.
ز خود بهتری جوی و فرصت شمار
که با چون خودی گم کنی روزگار.
گفت چنان بر این نمط بگفتم که گمان بردم دلش در قید آمد و صید من شد. ناگه نفسی سرد از دل پردرد برآورد و گفت: چندین سخن که گفتی، در ترازوی عقل من وزن آن سخن ندارد که وقتی شنیدم از قابله‌ی خویش که گفت: زن جوانی را اگر تیری در پهلو نشیند، به که پیری!
زن کز بر مرد بی‌رضا برخیزد
بس فتنه و جنگ از آن سرا برخیزد
پیری که ز جای خویش نتواند خاست
الا به عصا، کی‌اش عصا برخیزد!