۱٫ یک سال دیگر هم گذشت. مثل همه‌ی سال‌های دیگر، با خوبی‌ها و بدی‌ها، زشتی‌ها و زیبایی‌ها، غم‌ها و شادی‌هایش… سالی که با این‌همه پست و بلند می‌رود. می‌رود، اما در تاریخ این ملت می‌ماند تا همیشه. ۲٫ نوروزتان پیروز. این را از ته دل می‌گویم. به شادی در این جشنی که از آنِ خودِ […]
عید آمد و وقت شادمانی شده است غمخانه‌ی دل خانه‌تکانی شده است آیینه بدارید و چراغان بکنید تشریف حضور ما جهانی شده است احمد علی‌دوست چیزی که بهار را از تمام بخش‌های دیگر سال سرآمد می‌کند، به زندگی و ارمغان‌هایی برمی‌گردد که به شادابی و باروری هر چه بیشتر آن می‌انجامد. ما در جهان هستی […]
تحویل سال خنده‌ی شکوفه، در صبحگاه بهار خواب‌شکن بال‌بالِ پروانه‌ی لب‌های تو – پای پرچینِ لب من! تابستان با عطر گیلاس‌های کوهی پر رمز و راز – خانه‌ی پاییزی، در چشم‌انداز… زمستان با گلِ یخ و ریشِ سفید بر بام سفال – نرده‌ی شکسته، سیبِ لهیده، تحویل سال! خرداد ۷۳ جبهه‌ی عشق اگر پلی به […]
در حدود سال ۱۳۳۴ شمسی که خدمت وظیفه‌ی عمومی را انجام می‌دادم، شهر رشت فاقد هرگونه درمانگاه، کلینیک، اورژانس شبانه یا مطب شبانه‌روزی بود. پزشک بسیار کم بود. ضرورت کشیک بهداشتی و پزشکی در شب مثل آب آشامیدنی آشکار بود. فقط بیمارستان پورسینا با آن عظمت و شکوه منحصر به‌فرد خود یک کشیک شبانه داشت […]
برگزاری مجالسی همچون گرامیداشت استاد دکتر سیدحسن تائب، برکاتی دارد که یکی از آن جمله، هم‌نشینی و آشنایی جامعه‌ی پزشکی با اهل فضل و ذوق از رشته‌های دیگر است. این آشنایی خود برکات ثانویه‌ای دارد که باز یکی موضوع این یادداشت است: دو نسخه‌ی ارزشمند قدیمی که استاد محمد بشرا، یکی از سخنرانان مجلس فوق […]
این نوشته تقدیم است به: دکتر سیدحسن تائب و روح بزرگش درآمد: چندی پیش از جهت یافتن اطلاعاتی درباره‌ی تاریخ چاپ و نشر در گیلان، به تورق برخی نشریات عصر مشروطه می‌پرداختم که به چند فقره اعلان مربوط به پزشکی برخوردم. برخی از این مطالب تا بدان اندازه خواندنی و جذاب بود که از آن‌ها […]
«نوروز» در فرهنگ مردم ایران آمیخته با معرفت و آگاهی قومی و ملی و مبتنی بر «آیین»هاست. آیین‌های نوروز نشانه‌هایی‌اند که باززایی و نو شدن زندگی و برکت را تداعی می‌کنند. مثلاً «نوروزخوان»های مناطقی از گیلان در ایام نوروز به هر خانه‌ای که پا می‌گذارند شاخه‌ای از «کیش» (شمشاد) به صاحب‌خانه هدیه می‌دهند. صاحب‌خانه آن […]
آقا، دوستی با همکاران گران‌قدر جامعه‌ی پزشکی جای خود، اما با دیگر اهل فضل هم نشست و برخاست کنید. وقتی به‌اتفاق در مجلسی دوستم، دکتر محمدکاظم یوسف‌پور، استادیار گروه زبان و ادبیات پارسی دانشگاه گیلان، را دیدم و گفتم برای «نوروزنامه»ی امسال می‌خواهم داستانی چکیده و به‌نثر از شاهنامه انتخاب و منتشر کنم، به‌قول امروزی‌ها […]
