پزشکان گیل

باشگاه مجلات (۱۰)

بدست پزشكان گيل • 7 ژانویه 2016 • دسته: باشگاه مجلات

دکتر بابک عزیز افشاری

تشخیص آنلاین تنها در یک سوم موارد صحیح است
تشخیص آنلاین پدیده‌ی جدیدی نیست اما علاوه بر عدم صحت، در اغلب موارد قادر به دسته‌بندی مناسب بیماران (فوری، غیرفوری، خوددرمانی) هم نیست.
پژوهشگران انگلیسی در این پژوهش که نتایج آن ماه جولای در مجله‌ی پزشکی انگلستان چاپ شد، ۲۳ سایت تشخیص آنلاین رایگان انگلیسی زبان را با استفاده از شرح‌حال ۴۵ بیمار بررسی کردند. در ۱۵ مورد اقدامات اورژانسی لازم بود، در ۱۵ مورد مراقبت غیراورژانسی منطقی به‌نظر می‌رسید و در ۱۵ بیمار باقیمانده، خوددرمانی کافی بود. به‌طور کلی تشخیص آنلاین در ۳۴ درصد موارد صحیح بود (از ۵ درصد برای MEDoctor تا ۵۰ درصد برای DocResponse). تشخیص صحیح در ۵۸ درصد موارد جزو ۲۰ تشخیص اول بود و در این مورد Isabel عملکرد بهتری داشت. دسته‌بندی مناسب در ۵۷ درصد موارد انجام گرفت. در مواردی که نیاز به اقدام اورژانسی بود، احتمال دسته‌بندی صحیح آنلاین بیشتر از مواردی بود که اقدام غیراورژانسی یا خوددرمانی کافی بود.
به‌نظر محققین، در حال حاضر تشخیص و دسته‌بندی آنلاین به‌جای تشخیص و دسته‌بندی بالینی، معقول به‌نظر نمی‌رسد. اما برخی پزشکان ممکن است پس از مطالعه‌ی مقاله‌ی فوق به این نتیجه برسند که می‌توان در برخی موارد به بیماران توصیه کرد در صورت عدم دسترسی به پزشک، از تشخیص آنلاین کمک بگیرند.
برخی بیماران به‌دلیل کم‌رویی یا موارد مشابه با تشخیص آنلاین راحت‌تر هستند. یکی از سایت‌های تشخیص آنلاین به نام iTriage اعلام کرده است هر سال ۵۰ میلیون کاربر از آن استفاده می‌کنند. مطالعه‌ای در سال ۱۹۷۶ نشان داد افراد در مواردی مانند مصرف الکل با رایانه صادق‌تر هستند. در مطالعه‌ی دیگری در سال ۱۹۹۲ خانم‌های باردار مشکلات بیشتری را با رایانه در مقایسه با پزشک خود مطرح کردند. در مطالعات متعدد دیگر مشخص شده تشخیص بالینی توسط پزشک نیز ممکن است در بسیاری از موارد تحت تاثیر جنسیت، سن، نژاد، یا توانایی ابراز وجود بیمار قرار گیرد.
یک مطالعه توسط دولت انگلستان در سال ۲۰۱۲ نشان داد هزینه‌ی تشخیص آنلاین یک‌شصتم هزینه‌ی تشخیص چهره به چهره توسط پزشک است. به‌همین دلیل و دلایل دیگر، بسیاری از بیماران و همچنین سیاستمداران گرایش فزاینده‌ای به‌سمت تشخیص آنلاین نشان می‌دهند.
با این حال چالش‌های بزرگی بر سر راه تشخیص آنلاین وجود دارد. صحت یک ابزار تشخیص آنلاین نمی‌تواند پاسخگوی همه‌ی نیازها و جنبه‌های خدمات بالینی باشد. به‌عنوان مثال، اغلب ابزارهای فوق برای شانه خالی کردن از مسوولیت قانونی و ریسک‌گریز طراحی شده‌اند تا احتمال شکست کاهش یابد. همچنین جنبه‌های روحی و عاطفی که بیماران در هنگام بیان مشکلات مختلف خود دارند، به‌سهولت قابل انتقال به رایانه نیست.

بیشتر افراد میوه و سبزی کافی نمی‌خورند
سال‌هاست که مصرف میوه و سبزی به‌دلیل ارزش غذایی بالا، کاهش خطر بیماری قلبی، سکته‌ی مغزی، برخی سرطان‌ها و کمک به کنترل وزن بدن مورد توجه پزشکان و محققین قرار گرفته است.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده بر اساس آمار سال ۲۰۱۳ اعلام کرده بیش از ۸۵ درصد آمریکایی‌ها میوه و سبزی کافی نمی‌خورند. تنها ۱۳ درصد افراد میوه‌ی کافی (روزانه ۵/۱ تا ۲ فنجان به‌شرطی که فعالیت فیزیکی روزانه، کمتر از نیم ساعت باشد) و ۹ درصد سبزی کافی (روزانه ۲ تا ۳ فنجان) مصرف می‌کنند. هر فنجان تقریباً معادل یک‌چهارم لیتر است.
بیشترین میزان مصرف میوه و سبزی در کالیفرنیا و کمترین آن در تنسی و می‌سی‌سی‌پی گزارش شده است. مطالعه‌ی فوق، سیب‌زمینی سرخ شده یا آب‌میوه‌هایی را که شامل ۱۰۰ درصد میوه نیستند، شامل نمی‌شود.
سازمان غذا و دارو به مدارس، ادارات، شرکت‌ها و کارخانجات توصیه کرده به مصرف میوه و سبزی توجه بیشتری نشان دهند.

بیشتر دکترها و پرستارها حتی هنگام بیماری کار می‌کنند
از سالیان دور اصل ابتدایی طبابت این بوده که Primum non nocere (ابتدا ضرر مرسان). با این‌که اصل فوق بیشتر به مداخلات درمانی نسبت داده می‌شود، می‌توان از آن نتیجه گرفت که طبیب نباید بیماری خود را به بیمار خود منتقل کند.
بر اساس این مقاله از شماره‌ی‌ ۶ جولای مجله‌ی JAMA، بیشتر پزشکان حتی در ایام بیماری و کسالت نیز کار می‌کنند. در این مطالعه بیش از ۵۰۰ پزشک و پرستار از بیمارستان کودکان فیلادلفیا شرکت کردند. تقریباً همه‌ی این افراد اتفاق نظر داشتند که کار کردن آن‌ها هنگامی که خود بیمار هستند، برای بیماران‌شان خطرناک است اما ۸۳ درصد حداقل یک بار طی سال گذشته به‌رغم بیماری بر سر کار خود حاضر شده بودند.
رایج‌ترین دلیل این کار، نگرانی درباره‌ی وضعیت بیماران و افزایش حجم کار همکاران است. سایر دلایل، ترس از اخراج و نیز عدم حمایت از سوی مسوولین عنوان شده است.

توصیه‌های انستیتو پزشکی آمریکا درباره‌ی پیری شناختی
شماره‌ی ژوئن مجله‌ی Annals of Internal Medicine دارای مطلبی درباره‌ی جدیدترین توصیه‌های انستیتو پزشکی آمریکا به پزشکان در زمینه‌ی کاهش خطرات پیری شناختی (Cognitive aging) در سالمندان است.
ارزیابی سالمندان از نظر عملکرد شناختی باید یکی از اجزای ثابت ویزیت پزشک عمومی باشد. همچنین پزشک باید به غربالگری از نظر ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی، مصرف الکل، سیگار، رژیم غذایی، ورزش، افسردگی و سایر وضعیت‌های مزمن نیز توجه کند. باید به سالمندان توصیه شود فعالیت جسمانی منظم داشته باشند و ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی را کاهش دهند. شرکت فعال در تعاملات اجتماعی، یادگیری چیزهای جدید و خواب کافی باید مورد تاکید قرار گیرد.
مصرف داروهای روان‌گردان باید به حداقل برسد و از تجویز داروهای غیرضروری مانند آنتی‌کولینرژیک‌ها خودداری شود. افرادی که در معرض خطر بالای سرسام (Delirium) هستند، باید هنگام بستری در بیمارستان یا پیش از آن شناسایی شوند.
باید در زمینه‌ی پرهیز از روش‌های غیرعلمی تقویت قدرت شناختی مانند بازی‌های مغزی (Brain games) و مکمل‌های غذایی مختلف به سالمندان هشدارهای لازم داده شود.

ابزار جدید کمک به روشندلان
اخیراً ابزار جدیدی تحت عنوان BrainPort® V100 موفق به دریافت تاییدیه‌ی FDA آمریکا شده است. این ابزار که با هدف کمک به نابینایان طراحی شده آنان را قادر می‌سازد تصاویر را به‌کمک زبان خود تجزیه و تحلیل کنند. دستگاه با باتری کار می‌کند و دارای یک قطعه‌ی دهانی حاوی الکترود و یک دوربین است. داده‌های تصویری توسط دوربین به‌صورت داده‌های الکتریکی به الکترودها منتقل و به‌شکل حباب‌هایی بر سطح زبان ظاهر می‌شود.
فرد نابینا به‌تدریج یاد می‌گیرد که این حباب‌ها را به‌شکل تصویر اولیه در ذهن خود تفسیر و بازسازی کند. به این ترتیب موقعیت، فاصله و اندازه‌ی اشیا و ثابت یا متحرک بودن آن‌ها مشخص می‌شود. تنها عارضه‌ی گزارش شده‌ی این دستگاه، احساس سوزش زبان در برخی افراد و نیز احساس مزه‌ی فلزی است.

آمار خودزنی در نوجوانان در حال افزایش است
مقاله‌ای در شماره‌ی اول جولای مجله‌ی Pediatrics به افزایش آمار خودزنی در ایالات متحده پرداخته است. در این مطالعه روشن شد در میان حدود ۳۰۰ هزار نوجوان ۱۰ تا ۱۸ ساله که در فاصله‌ی سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ به درمانگاه اورژانس مراجعه کرده‌اند، میزان خودزنی از ۱/۱ درصد به ۶/۱ درصد افزایش یافته است.
رایج‌ترین روش خودزنی در دختران سلاح سرد (اشیای تیز و برنده) و در پسران سلاح گرم بوده است. عوامل افزایش خطر خودزنی عبارت بود از سن ۱۵ تا ۱۸ سال، جنسیت مونث، نژاد آسیایی، وجود وضعیت‌های همبود (Comorbid conditions) و استفاده از بیمه‌ی عمومی یا دولتی(Public insurance). احتمال فوت در موارد خودزنی در نوجوانان بیشتر از سایر موارد مراجعه‌ی نوجوانان به درمانگاه اورژانس بوده است.