در اردیبهشت ۱۳۴۶ جلال آل‌احمد به‌همراه غلامحسین ساعدی و صمد بهرنگی برای یک گفت‌وگوی دانشجویی به دانشگاه تبریز آمده بودند. گفت‌وگوها فراوان بود و من بر پرسش این‌که «آقای آل‌احمد، چرا شما برای تدریس به دانشگاه جندی شاپور جواب نه دادید» اصرار می‌کردم. جلال پس از چند بار پرسش، برگشت و گفت: «مرد حسابی، روشنفکر […]
این همکار پیشکسوت ما علاوه بر این‌که یک پزشک عالم و دانشمند هستند، در برابر مشکلات نیز همیشه مقاوم بودند و در دفاع از حقایق هرگز نزد هیچ‌کس بیمی به خود راه نمی‌دادند و با صراحت مطالب خود را اظهار می‌داشتند. به‌خاطر دارم در حدود سنه‌ی ۴۴ که وبا (التور) در گیلان به‌شدت شیوع پیدا […]
صد نکته غیر حسن بباید که تا کسی مقبول طبع مردم صاحب‌نظر شود نقش اخذ شرح‌حال دقیق در روند تشخیص بیماری‌ها، حتی در پزشکی پیشرفته، فوق مدرن و تکنولوژیک سال‌های اخیر، نقشی مهم و انکارنشدنی است. شنیدن شرح تالمات بیمار و سمت و سو دادن به این گفته‌ها با سوالات هدف‌دار و متناسب با شک […]
به سرّ جام می آن‌گه نظر توانی کرد که خاک میکده کحل بصر توانی کرد گل مراد تو آن‌گه نقاب بگشاید که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد تو کز سرای طبیعت نمی‌روی بیرون کجا به کوی طریقت گذر توانی کرد جمال یار ندارد نقاب و پرده، ولی غبار ره بنشان تا نظر توانی کرد […]
نوشتن مطلب در محضر اساتید ادب و سخن کار مشکلی است و از عهده‌ی حقیر خارج است. همین‌قدر می‌دانم «به دنیایی که نامردان عصا از کور می‌دزدند» و آپاندیس آپاندیسیت نشده نیاز به جراحی پیدا می‌کند و دختر ۲۰ ساله با توان زایمان طبیعی باید سزارین شود و برای درمان و تشخیص یک مورد بیماری، […]
آدم‌ها را هزار جور می‌شود دسته‌بندی کرد: ثروتمند یا مستمند، باهوش یا کم‌هوش، بدذات یا نیک‌ذات، تنگ‌چشم یا گشاده‌دست و چه و چه. در یکی از این دسته‌ها- که آن را بسیار دوست می‌دارم- آدم‌ها یا «نازنین» هستند یا نه. «نازنین» بودن به چند خصلت بستگی دارد: کسی که لبخند دوستانه‌اش به تلخند رندانه‌اش به‌مراتب […]
از سال ۱۳۳۲ تا حال در مطب آقای دکتر تائب در امور واکسیناسیون و پانسمان مشغول به‌کار هستم. اولین حقوق من ماهی ۴۰ تومان بود. تزریقات را هم قبلاً یاد گرفته بودم و هر تزریقی که انجام می‌دادم به حقوق من اضافه می‌شد. آن روزها ناهار به خانه‌ی آقای دکتر می‌رفتم. ایشان با پدر و […]
با احترام فراوان، نوشتار زیر را به پزشک فاضل و انسان‌‌دوست، جناب آقای دکتر سیدحسن تائب، فرزند زنده‌یاد استاد سیدمحمد تائب که در یادنامه‌ی دومین سال درگذشت او به تاریخ اسفند ۱۳۶۵ نوشته بودم «پیرمرد آبروی دیار ما بود»- آری این پسر از چنان پدری یادگار مانده است- تقدیم می‌کنم. و نیز به همه‌ی پزشکان […]
مجموعه عکس‌هایی که دکتر تائب از دانشگاه تهران، استادان پرآوازه و دانشجویان پرانگیزه‌اش در دهه‌ی ۱۳۲۰ به‌یادگار دارد، گنجینه‌ای ارجمند از تاریخ این «دانشگاه مادر» است که در آن سال‌ها تازه وارد دومین دهه از زندگی‌اش شده بود. شما را به تماشای این خاطرات دعوت می‌کنیم.
دکتر سیدحسن تائب علاوه بر دو کتاب که در همین ویژه‌نامه معرفی شده است، مقالات متعددی نیز در زمینه‌ی فرهنگ و زبان گیلکی، تاریخ گیلان و فرهنگ و تاریخ پزشکی (به‌ویژه گیلان) منتشر کرده که فهرست برخی از این مقالات از این قرار است: – مجموعه مقالاتی در مورد لغات پزشکی گیلکی (گیل تجربه)، هفته‌نامه‌ی […]
