پزشکان گیل

انرژی درمانی (Aura Therapy) یعنی استفاده از دست‌ها به‌منظور انتقال انرژی از درمانگر به بیمار به‌منظور کمک به وی و درمان او که باعث آرام‌سازی بیمار نیز می‌شود و شامل مراحل زیر است:
۱-    تمرکز
۲-     بررسی یا ارزیابی سطح انرژی
۳-     طرح برنامه‌ی درمانی و یکنواخت ساختن سطح انرژی در نواحی فقدان تعادل
۴-     مرحله‌ی انتقال انرژی
۵-     ارزیابی نهایی میدان انرژی.
در این روش درمانگر دست‌های خود را در فاصله‌ی ۱۰-۵ سانتی‌متری از سطح بدن در سرتاسر بدن بیمار از سر تا پا حرکت می‌دهد و به بررسی میدان انرژی اطراف بدن می‌پردازد تا نقاطی را که خلاء یا تراکم انرژی وجود دارد، معین کند. سپس میدان انرژی اطراف بدن را فعال می‌کند و انرژی ساکن یا تراکم‌یافته‌ی بیمار را در میدان به‌حرکت در می‌آورد و به متعادل ساختن آن می‌پردازد.

تاریخچه
فرضیه‌ی موجود این است که انسان به کالبد خود محدود نمی‌شود، بلکه اطراف بدن هر یک از ما حوزه‌ای از انرژی وجود دارد که اختلالات عاطفی، درد یا فرآیند بیماری می‌تواند موجب ناهماهنگی و از بین رفتن یکپارچگی آن شود و در نتیجه سلامتی فرد دستخوش دگرگونی گردد.
بیش از ۵ هزار سال پیش مرتاضان هندی در کتب مذهبی خود به این موضوع اشاره کردند که تمامی افراد و اشیا در اطراف خود دارای حوزه‌ی انرژی عمومی هستند. آنان نام این حوزه‌ی انرژی را «پرانا» (Pranna) نهاده و ذکر کردند که این انرژی جزء اساسی و ضروری زندگی و منبع حیات است که از طریق کلینیک‌های تنفس، تمرکز فکر و تمرین‌های بدنی یوگا قابل دستکاری است.
سقراط نیز به این موضوع اشاره کرده و گفته است حرارت خارج شده از دست‌های درمانگر می‌تواند برای بیمار بسیار مفید باشد و سلامتی را به وی بازگرداند.
چینی‌ها نیز به وجود یک انرژی حیاتی که آن را «چی» (Chi) می‌نامند، اشاره کرده و معتقدند که تمام موجودات اعم از جاندار و بی‌جان دارای ترکیبی از این انرژی هستند. این انرژی دارای دو قطب قوی به نام‌های «یین» (yin) و «یانگ» (Yang) است و زمانی که بین دو قطب تعادل وجود داشته باشد، موجود زنده دارای سلامت جسمی است و در غیر این صورت بیماری بروز می‌کند.
بنابراین اعتقاد به حوزه‌ی انرژی اطراف بدن انسان ریشه‌ای دیرینه دارد و اکثر فرهنگ‌های متمدن به وجود آن اذعان داشته و دارند و نام‌های گوناگونی به آن داده‌اند از جمله «نیروی حیات» در فارسی، پرانا در فرهنگ هندی، چی در فرهنگ چینی و …
تا دوره‌ی رنسانس تصور می‌شد که منشاء این انرژی قلب انسان است ولی بعدها این نیرو را به مغز ارتباط دادند.
اخیراً بیولوژیست‌ها نیز به این نیروی حیات علاقه‌مند شده و آن را «بیوانرژی» (Bioenergy) و گاه «انرژی بیوپلاسمی» (Bioplasmic energy) نامیده‌اند.
رادیولوژیست روسی به نام «کرلیان» (Kerlian) تکنیک عکاسی خاصی ابداع کرد و در سال ۱۹۱۱ توانست از هاله‌ی انرژی عکس‌برداری کند که این تکنیک به ‌نام خود وی به «فوتوگرافی کرلیان» مشهور است.
دکتر «اینوشین» (Victor Inyushin) یکی از اساتید دانشگاه «کاراخ» روسیه در سال ۱۹۵۰ تحقیقات گسترده‌ای پیرامون حوزه‌ی انرژی انسان انجام داد و به‌دنبال این تحقیقات وجود یک دامنه‌ی انرژی بیوپلاسمیک متشکل از یون‌ها را اثبات کرد و از آن‌جا که این انرژی حالتی مجزا از حالات چهارگانه‌ی مواد (جامد، مایع، گاز، پلاسما) بود، آن را حالت پنجم ماده نام گذاشت. نتایج این مشاهدات نشان داد که ذرات این انرژی به‌طور مرتب در حال جایگزینی، تغییر و تبادل است و همواره تعادل میان ذرات مثبت و منفی درون این بیوپلاسما وجود دارد و اگر تغییرات شدیدی در این تعادل حاصل شود، سلامت ارگانیسم دستخوش تغییر می‌شود.
دکتر «ویلهم ریچ» (Villhem Rich) می‌نویسد: «با از بین بردن بلوک‌ها یا وقفه‌های موجود در این میدان می‌توان اختلالات عاطفی، روحی یا جسمی را از بین برد.»
در سال ۱۹۶۴ فیزیکدانی به نام «بل» (Bell) اظهار داشت که کاینات در یک میدان انرژی جهانی (Universal energy field: U.E.F) غوطه‌ورند. وی علامت زنده بودن هر موجود را نیز همین میدان انرژی می‌دانست.

اساس روش انرژی درمانی
حوزه‌ی انرژی انسانی (Human Energy field) نمودی از انرژی عمومی است که جسم فرد را احاطه کرده و حتی در آن نفوذ کرده است. پرتوهایی از این حوزه به بیرون ساطع می‌شود که «هاله» یا «اورا» (Aura) نام دارد.
اورا به منطقه‌ی الکترومغناطیسی گفته می‌شود که پیرامون بدن فرد را احاطه می‌کند. این هاله بیضی شکل و شبیه به تخم‌مرغ است که قسمت پهن‌تر آن در حوالی سر و قسمت باریک‌تر آن در حوالی پاها قرار دارد. پهنای این هاله در افراد بسته به رشد روحی فرد متفاوت است.
درمانگر احساساتی نظیر سوزش و یا قلقلک در دست‌ها را مربوط به ورود از یک لایه‌ی اورا به لایه‌ی دیگر بیان می‌کنند. اورای انسان شامل هفت لایه است. لایه‌های مختلف اورا با یکدیگر متفاوت است و هر یک از لایه‌ها عمل خاصی دارند. در ضمن هر لایه با یک «چاکرا»ی اختصاصی مربوط است.
چاکراها به‌منزله‌ی معابری برای احساس و جریان انرژی به داخل و خارج اورا هستند. معتقدند که بیماری در اثر انسداد جریان انرژی در اورا آغاز می‌شود و چنان‌چه بیماری در این مرحله برطرف نشود، باید شاهد ظاهر شدن آن در کالبد جسمانی بود.
هر چاکرا در ارتباط با یک غده‌ی درون‌ریز و شبکه‌ی عصبی مربوط به آن است و به‌واسطه‌ی این ارتباط محدوده‌ی خاصی از بدن را تغذیه می‌کند.
واژه‌ی چاکرا ریشه‌ی سانسکریت دارد و به‌معنی «چرخ» است؛ چرخ‌هایی که مراکز انرژی را در بدن به گردش وامی‌دارند. چاکراها نیز حیات (پرانا) را به خود جذب می‌کنند و پس از تفکیک از راه «نادی»‌ها (Nadi) به سیستم عصبی، غدد درون‌ریز و خون و به‌طور کلی سرتاسر بدن متصل می‌شوند.
در مجموع ۷ چاکرای اصلی و ۲۱ چاکرای فرعی در بدن وجود دارد که در طب سوزنی از آن‌ها استفاده می‌شود. هر یک از این چاکراها در اثر ضربه‌ی روحی در زندگی فرد می‌توانند به‌طور کامل یا ناکامل مسدود شوند. در این حالت غدد درون‌ریز قادر به انجام وظیفه‌ی خود نیستند و جسم دچار آسیب می‌شود.

انواع هاله‌ها
«و جعلنا من بین ایدیهم سدا و من خلفهم سدا فاغشیناهم فهم لایبصرون.» (سوره‌ی یس، آیه‌ی ۹)
ما در پیش ‌رو و پشت آن‌ها سدی (حایلی) قرار دادیم و آن‌ها را پوشاندیم ولی نمی‌دانند.
هاله هفت جزء متفاوت دارد که طول موج آن‌ها متغیر است و بدین‌جهت در یکدیگر شناورند.
۱-    هاله‌ی اتریک یا اثیری
۲-     هاله‌ی عنصری
۳-    هاله‌ی نباتی
۴-     هاله‌ی حیوانی
۵-     هاله‌ی نجمی، اخگری یا ملکوتی
۶-     هاله‌ی عقلی
۷-    هاله‌ی نوری.
هاله‌ها توسط چاکراها که شبیه قیف‌های بلند و باریک‌اند و در آن‌ها انرژی با گردش مخصوصی وارد و خارج می‌شود، شارژ می‌شوند.
زمانی که چاکرا در جهت عقربه‌ی ساعت می‌چرخد، انرژی را از محیط اطراف وارد بدن می‌کند و آن‌گاه که برعکس عقربه‌ی ساعت حرکت کند، انرژی مصرف‌شده را تخلیه می‌کند.
پس به‌طور خلاصه انسان توسط یک میدان مغناطیسی نوری و به‌شکل تخم‌مرغ احاطه شده است که به آن هاله‌‌ی انسانی یا Human Aura می‌گویند. این میدان توسط چرخ‌هایی از نور که آن‌ها را چاکراها می‌گویند، تغذیه می‌شود. آن‌چه در فضا توسط این چرخ‌‌ها جذب می‌شود اصطلاحاً پرانا گفته می‌شود.
هفت چاکرای اصلی بدن از پایین به‌ترتیب عبارت‌اند از:
۱-    چاکرای پایه که روی غدد آدرنال اثر می‌گذارد
۲-     چاکرای جنسی که روی گنادها تأثیر می‌گذارد
۳-    چاکرای شبکه‌ی خورشیدی که روی پانکراس تأثیر می‌گذارد
۴-     چاکرای قلب که روی تیموس اثر می‌گذارد
۵-     چاکرای تیروئید که روی تیروئید مؤثر است
۶-    چاکرای چشم سوم که روی هیپوفیز اثر می‌گذارد
۷-     چاکرای تاجی که روی اپی‌فیز مؤثر است.

روش انرژی درمانی
اجرای کلیه‌ی مراحل انرژی درمانی، که در ابتدای مقاله ذکر شد، حدود ۱۵ دقیقه به‌طول می‌انجامد.
بیمار در هر وضعیتی که راحت است (نشسته یا خوابیده و  …) می‌تواند قرار بگیرد. این اقدام از روی لباس بیمار انجام می‌گیرد و اگرچه در این روش لمس فیزیکی بیمار ضرورتی ندارد، اما بیماران اغلب بدحال- و در واقع خیلی از مردم- به لمس فیزیکی هم علاوه بر لمس سطح انرژی نیازمندند.
بهبودی بیمار به‌واسطه‌ی تبادل انرژی بین درمانگر و بیمار ایجاد می‌شود و اگرچه برخی علایم نشانگر تسکین بلافاصله پس از اولین جلسه‌ی درمانی مشاهده می‌شود، ولی تأثیر نهایی با توجه به نیاز بیمار، احتیاج به تکرار جلسات دارد.
اساسی‌ترین و زیربنایی‌ترین مرحله از فرآیند درمان، تمرکز درمانگر است. در این‌جا نیز مانند دیگر روش‌های مراقبه (Meditation) باید فکر روی موضوع خاصی تمرکز کند و هیچ مشغله‌ی فکری دیگری وارد مغز نشود. تمرینات بدنی خاصی به‌منظور کسب تمرکز توصیه می‌شود و علاوه بر این تمرینات، ورزش یوگا نیز برای کسب تمرکز بسیار سودمند است.
دومین مرحله‌، ارزیابی سطح انرژی بیمار است. دست‌های درمانگر در مقابل این حوزه‌ی انرژی حساس می‌شود و هنگام وجود درد یا هر مشکل دیگر در بدن احساس سوزش، فشار یا داغی در حوزه‌ی انرژی مربوطه پیدا می‌کند.
پس از بررسی میدان انرژی اطراف بدن بیمار، درمانگر در حالت انرژی کامل باید انرژی بالایی در خود ایجاد کند تا برحسب نیاز بیمار قادر به انتقال آن باشد. برای این‌کار می‌توان آهسته یا با صدای بلند دعا خواند یا از آن‌چه درمانگر به آن اعتقاد دارد مدد گرفت و با بستن چشمان افکار مزاحم را دور کرده و از راه بینی تنفس انجام داد.
مرحله‌ی بعد فعال کردن حوزه‌ی انرژی بیمار است. در این مرحله درمانگر پس از احساس هرگونه مشکل در حوزه‌ی انرژی، سعی می‌کند این اختلال را به خارج از حوزه‌ هدایت کند.
و آخرین مرحله‌ی فرآیند درمان، ارزشیابی حوزه‌ی انرژی است که در این مرحله میزان تأثیر درمان در جهت رفع اختلال موجود و نیاز بیمار به ادامه‌ی درمان یا قطع آن بررسی می‌شود.

کاربرد انرژی درمانی در بیماری‌ها
انرژی درمانی مکمل مراقبت‌های درمانی است و در حیطه‌های بسیاری مانند کاهش اضطراب در بیماران پس از سکته‌ی قلبی، تسکین دردهای حاد و مزمن و کاهش درد زایمان (و کوتاه کردن زمان و عوارض آن) کاربرد دارد.
انرژی درمانی در واقع نوعی روش آرام‌سازی است که دارای تأثیرات کاهنده‌ی سطح انتقال پوست، سفتی عضلات و افزایش درجه‌ی حرارت بدن است.
این روش همچنین در کاهش درد پس از اعمال جراحی، دردهای کمری، سردردهای میگرنی و سایر انواع درد مؤثر است و در سردردهای مزمن (از جمله سردردهای تنشی و میگرنی)، انواع دردهای عصبی، بیماری‌هایی مثل آرتریت و نیز تنظیم فشار خون، بی‌خوابی و ناراحتی‌های روحی (از جمله افسردگی و اضطراب) کاربرد دارد.

دکتر حمید اخوین
سوجوک آکوپانکچریست- هیپنوتراپیست
نماینده‌ی انجمن هیپنوتیزم بالینی
نشانی: رشت، سلیمانداراب، بالاتر از آرامگاه میرزا، تلفن: ۴۲۲۳۹۵۳

Email: hamidakhavein@yahoo.com