پزشکان گیل

دکتر سیدحسن تائب

دکتر سیدعلی سقراط

یکی از اطبای مجاز و قدیمی و پرسابقه‌ی استان گیلان بود که بیش از نیم قرن با آشنایی به فنون قدیم و جدید طب در شهر رشت طبابت کرد.
در سال ۱۲۶۹ خورشیدی متولد شد و فرزند آقا سیدیعقوب اهل «سالک محله»ی شفت بود. پس از آموزش‌های ابتدایی به رشت آمد و در یکی از حوزه‌های دینی این شهر مشغول به تحصیل علوم دینی شد. پس از چند سال به‌دنبال آگهی بیمارستان آمریکایی رشت به آن‌جا رفت و به آموزش پرستاری در حین خدمت پرداخت. پس از فراگرفتن مقدمات و پرستاری امتحان طبابت داد و در سال ۱۳۰۶ خورشیدی در آن امتحان پذیرفته شد، اجازه‌ی طبابت گرفت و طبابت در رشته‌های داخلی و بیهوشی را آغاز کرد. سپس به خدمت بیمارستان پورسینای رشت درآمد و در بخش جراحی مشغول به کار شد. پس از چند سال بنا به تمایل شخصی استعفا داد و در مطب شخصی خود در محله‌ی «خمیران چهل‌تن» به طبابت ادامه داد.
در سال ۱۳۶۳ بدرود زندگی گفت. پسرش، دکتر سیدرضا سقراط، نیز به طبابت اشتغال دارد.
منبع: یادداشت دامادش، دکتر سعید فرزد.

دکتر محمدمهدی کاشانی
فرزند حاج محمد آقا بود و در دی‌ماه ۱۲۹۸ در رشت متولد شد. دوره‌ی ابتدایی را در مدرسه‌ی اسلامی و متوسطه را در دبیرستان شاهپور (شهید بهشتی فعلی) به‌پایان رساند. در سال ۱۳۲۴ از دانشکده‌ی پزشکی تهران فارغ‌التحصیل شد و از آن سال در رشت به طبابت اشتغال یافت.
از سال ۱۳۳۴ به استخدام وزارت بهداری درآمد و از آن زمان به‌مدت ۱۰ سال ریاست بخش و درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان را بر‌عهده گرفت. در این میان مدتی نیز از آبان ۱۳۴۱ تا بهمن ۱۳۴۳ با حفظ سمت رییس بیمارستان بود. از سال ۱۳۴۸ به ریاست بخش داخلی شماره یک منصوب شد و در سال ۱۳۵۱ که بیمارستان در اداره‌ی شیر و خورشید بود، مجدداً به ریاست بیمارستان رسید. در سال ۱۳۵۳ به‌تقاضای شخصی بازنشسته شد.
‌‌دکتر کاشانی پزشکی بسیار اجتماعی و فعال و پایه‌گذار پزشکی قانونی نوین در استان گیلان بود. وی سال‌ها ریاست کانون پزشکان رشت را برعهده داشت و در اکثر انجمن‌های خیریه از قبیل جمعیت حمایت ایتام، جمعیت مبارزه با تریاک و الکل، جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران و جمعیت مبارزه با سل و حمایت از مسلولین حضور فعال داشت.
دکتر کاشانی در اسفندماه ۱۳۸۵ در تهران درگذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

دکتر محمود مدرس
دکتر محمود مدرس در سال ۱۳۰۸ خورشیدی در رشت متولد شد و دوره‌های ابتدایی و متوسطه را در این شهر گذراند. از سال ۱۳۲۷ وارد دانشکده‌ی پزشکی تبریز و در سال ۱۳۳۳ از آن‌جا فارغ‌التحصیل شد.

ابتدا به کارمندی وزارت بهداری درآمد و در سال ۱۳۳۶ به ریاست درمانگاه نوساز «شهناز» در «کرد محله»‌ی شهر رشت منصوب شد. سپس برای اخذ تخصص در رشته‌ی عفونی به تهران رفت و پس از پایان این دوره به رشت بازگشت و از سال ۱۳۴۳ ریاست بخش عفونی بیمارستان پورسینا را برعهده گرفت. از سال ۱۳۴۸ به تهران منتقل شد و تا زمان وفات در تهران بود و در مراکز مختلفی چون بیمارستان بانک ملی به خدمت می‌پرداخت.
در آبان‌ماه ۱۳۷۳ به رحمت ایزدی پیوست.
منبع: گفته‌های برادر دکتر مدرس.

دکتر علی نیک‌فطرت
در سال ۱۳۰۹ خورشیدی در رشت متولد شد، دوره‌های مقدماتی تحصیلی را تا کلاس پنجم متوسطه در رشت و سال ششم را در تهران گذراند. پس از گرفتن دیپلم متوسطه برای ادامه‌ی تحصیل به کشور آلمان رفت. در این کشور پس از آموختن زبان به تحصیل پزشکی پرداخت و پس از اخذ دکترای عمومی از دانشگاه شهر گوتینگن به انستیتوی پاتولوژی رفت و سپس به رشته‌ی جراحی روی آورد.
پس از پایان تحصیل با همسر و فرزند پسرش به ایران آمد. ابتدا در بیمارستان شهر بندرانزلی به خدمت پرداخت و پس از آن به‌ترتیب در شهرهای رشت، نیشابور و تهران مشغول کار شد. سپس برای ادامه‌ی کار در سازمان شیر و خورشید به لاهیجان رفت و همزمان با انقلاب اسلامی مجدداً به رشت آمد و در بیمارستان‌های پورسینا و آریا به جراحی پرداخت.
در سحرگاه دهم اردیبهشت سال ۱۳۸۴ به‌دنبال یک دوره‌ی کوتاه بیماری درگذشت.
منبع: یادداشت همسرش دکتر کبری بافنده، مجله‌ی «پزشکان گیل»، ش ۱۹، ص ۵۴٫