پزشکان گیل

صفحه‌ی آخر (۸)

نوشتن شکلی از نق زدن است. حتماً شما هم متوجه شده‌اید که این روزها چقدر نوشته‌ها شبیه هم شده‌اند. در لابه‌لای جملات اگر جستجو کنید، ریشه‌های درد مشترکی هویداست؛ همگی در تلاش برای یافتن آن «طفل گم‌شده»‌اند۱ و چون اغلب تلاش‌ها نافرجام می‌ماند، حاصل اندوهی‌ست که به اشکال مختلف در نوشته‌ها انعکاس پیدا می‌کند؛ گاه نوشته نقدی محتاطانه است، گاه نق مدام است و گاه که عصبانیت هم به اندوه افزوده می‌شود، نتیجه زبانی می‌شود گزنده و نیشدار. اما همگی تظاهرات مختلف یک بیماری هستند. سخن گفتن از علت این بیماری جرات و قدری … نیاز دارد (که ما نداریم!… یا داریم ولی لازمش داریم!‌‌‌‌‌‌‌‌) ‌‌‌‌اما چون اصولاً طبیب هستیم و حوصله‌ی بررسی علت و انگیزه نداریم، یک‌راست به‌سراغ درمان می‌رویم؛ درمان‌هایی که- همان‌گونه که گفته شد- اغلب موقتی و در نهایت بی‌نتیجه‌اند! و بیش از آن‌که اندوه را برطرف کنند نتیجه‌ی مضحک‌تری به‌دنبال می‌آورند. من باب مثال، اول صبح به‌قدر یک اسکادران جوک تر و تازه با دوستان مبادله می‌کنی، اما تا چشمت به اخبار می‌افتد، شعف حاصله آنی دود می‌شود. یا آخر شب فیلم کمدی می‌بینی ولی گریه‌ات می‌گیرد. دست آخر به سفر می‌روی تا مثلاً برای یک هفته همه چیز را فراموش کنی، ناخودآگاه طی سفر مدام شروع می‌کنی به مقایسه کردن همه چیز و همه کس… این‌جا، آن‌جا، دیروز، امروز… حالت بهتر که نمی‌شود هیچ، نتایج مکاشفاتت در اوضاع جهان، تلخ‌کامی‌ات را بیشتر هم می‌کند… خلاصه آن‌که شخصاً تنها چاره را در این دیدیم که به اولیای امور پیشنهاد کنیم به‌جای کارت سوخت، کارت هوشمند سیتالوپرام به ما بدهند، شاید بخت یاری کند و حال‌مان از افسردگی به ناخشنودی ارتقا پیدا کند!

۱٫    طفلی به نام شادی دیری‌ست گم شده‌ست…

دکتر امید زرگری
متخصص پوست
نشانی: رشت، پل بوسار، ساختمان پزشکان دانا، طبقه‌ی سوم، واحد یک، تلفن: ۷۲۲۷۵۲۰

Website: iranderma.com; drzargari.com
Email: ozargari@iranderma.com

 Email: ozargari@iranderma.com