پزشکان گیل

بعد از معرفی چند سریال حادثه‌ای و نسبتاً مردانه، به معرفی سریالی می‌پردازم که شاید جنبه‌های زنانه و خانوادگی‌اش بیشتر باشد؛ البته آن را در گروه سریال‌های «کمدی- درام» طبقه‌بندی کرده‌اند. (هرچند هم من و هم همسرم از تمام این سریال‌ها، چه حادثه‌ای و چه خانوادگی، به‌علت ساختار داستانی جذاب و شخصیت‌پردازی قابل باور و در کل کشش و جذابیت آن‌ها به‌یکسان لذت برده‌ایم.) سریال Desperate Housewives که شاید ترجمه‌هایی چون «زنان خانه‌دار افسرده» یا «زنان خانه‌دار ناامید» ترجمه‌ی مناسبی برای آن نباشد، محصول شبکه‌ی ABC است و پخش آن از اکتبر ۲۰۰۴ آغاز شده است. این سریال نیز چون سریال‌های دیگری که معرفی شده است بارها برنده‌ی جوایز «گلدن گلوب»، «امی» و… شده و در سال ۲۰۰۷ محبوب‌ترین سریال در عرصه‌ی جهانی با بینندگانی در حدود ۱۲۰ میلیون نفر برآورد شده است. تاکنون شش فصل از این سریال به نمایش درآمده و فصل هفتم هم‌اینک در حال پخش است و جای خوشحالی است که تهیه‌کننده‌ی آن اعلام کرده که ساخت آن تا چند سال دیگر ادامه خواهد یافت، چون هنوز موضوعات زیادی برای پروراندن در قالب سریال وجود دارد. کل داستان سریال در یک خیابان کوچک و مجلل به نام «ویستریالین» در شهر کوچک «فیر ویو» می‌گذرد. فهرمانان اصلی داستان که پنج زن هستند، در خانه‌هایی در همین خیابان زندگی می‌کنند. در اولین ثانیه‌های شروع سریال یکی از این پنج دوست خودکشی می‌کند و بیننده و حتی سایر دوستانش را در شوک فرو می‌برد. در طول فصل اول به‌تدریج دلایل خودکشی وی هویدا می‌شود و جالب آن‌که راوی کل داستان- حتی در فصل‌های بعدی- همین زن مرده است. شخصیت‌پردازی این زن‌ها که در سال‌های پایان جوانی و آغاز میان‌سالی قرار دارند از نکات مثبت سریال و بسیار قابل باور و در کل سریال ثابت است؛ یکی رمانتیک و عاشق‌پیشه، یکی مانکن سابق و تجمل‌پرست و با شیطنت‌های منحصر به‌فرد، یکی وسواسی و مبادی آداب اما در حد افراطی، و دیگری که شاید برای ما ملموس‌تر و قابل باورتر باشد، دارای فرزندان متعدد و به‌شدت درگیر زندگی خانوادگی روزمره است. شیطنت‌ها، فضولی‌ها، سر از کار هم درآوردن‌ها و رازهای کوچک و بزرگ در بین دوستان و همسایه‌ها و… که ظاهراً فصل مشترک همه‌ی محیط‌های کوچک و بسته است، جذابیت‌های داستان را تشکیل می‌دهد. اما علی‌رغم تفاوت‌های فرهنگی که جامعه‌ی مدرن و مرفهِ تصویر شده در سریال با جامعه‌ و فرهنگ ما دارد، مفاهیم انسانی چون دوستی، صداقت، عشق، فداکاری و گذشت (گذشت از علایق و خواسته‌ها در راه همسر و فرزندان) که در سریال مطرح می‌شود، در هر فرهنگ و با هر طرز فکری ستودنی، دلنشین و آموختنی است. آن‌چه سریال را قابل باور می‌کند، پرهیز از شعاری بودن این مفاهیم- برخلاف سریال‌های وطنی- است، به‌طوری که قهرمانان سریال چون هر انسان واقعی خطا، حسادت یا خیانت می‌کنند، اما در پایان اشتباه خود را می‌پذیرند، عواقب آن را قبول می‌کنند، از آن درس می‌گیرند و سعی در جبران آن دارند (اگر جبران‌پذیر باشد) و بیننده نیز با همذات‌پنداری با قهرمان داستان ناخودآگاه به ارزش آن خصلت انسانی که هر کسی می‌تواند آگاهانه انتخاب کند، پی می‌برد. مثل این‌که نوشته‌ی خود من بیش از حد شعاری از آب درآمد، اما مطمئن باشید سریال بسیار بهتر و دلنشین‌تر از توصیف من است.

دکتر علی ارغوان نجفی دندانپزشک نشانی: رشت، خیابان امام خمینی، جنب گیلان اسپرت، ساختمان زیبا، تلفن: ۲۲۳۳۹۹۷

Email: aanajafi@yahoo.com