پزشکان گیل

ماهنامه جامعه پزشکی گیلان

شورای هماهنگی پزشکان عمومی در مجمع عمومی نظام پزشکی/ آزمونی دیگر/ دکتر مسعود جوزی

بدست • 2 نوامبر 2009 • دسته: سرمقاله

پزشکان عمومی ‌در مجمع عمومی ‌سردرگم و بدون رهبر و تشکیلات و به‌عبارتی چون ارکستری که رهبر ندارد، هر کسی ساز خود را می‌زد و عاقبت رای پزشکان عمومی‌ به سایر گروه‌های پزشکی تعلق پیدا کرد…۱
این توصیف دکتر ولی رستم‌زاده، رییس انجمن پزشکان عمومی ارومیه و عضو علی‌البدل شورای‌عالی نظام پزشکی کشور، از مجمع عمومی پیشین سازمان نظام پزشکی در اسفندماه ۱۳۸۳ است. در آن مجمع پزشکان عمومی تنها توانستند ۳ کرسی از ۱۳ کرسی گروه پزشکی در شورای‌عالی سازمان را به‌دست آورند.
اکنون چهار سال از آن زمان و سه سال و نیم از برگزاری نخستین نشستی که به تشکیل «شورای هماهنگی انجمن‌های پزشکان عمومی کشور» انجامید می‌گذرد و این شورا تصمیم گرفته است در مجمع عمومی پیش رو در نقش رهبر ارکستری عمل کند که دکتر رستم‌زاده توصیف کرده بود. شورای هماهنگی بدین‌منظور از پزشکان عمومی نامزد عضویت در شورای‌عالی نظام پزشکی دعوت کرده است در نشستی شرکت کنند که در آن با برگزاری نوعی «پیش‌- انتخابات»، پنج یا شش تن از آنان به‌عنوان نامزد این شورا در مجمع عمومی ۱۶ اسفند برگزیده خواهند شد.
این‌که آیا در این «پیش‌- انتخابات» لزوماً شایسته‌ترین پزشکان عمومی برای عضویت در شورای‌عالی نظام پزشکی انتخاب خواهند شد یا نه، نکته‌ای است که نسبت به سایر دست‌آوردهای نشست فوق اهمیت کمتری دارد. از آن گذشته، ساختار انتخابات نظام پزشکی در کشور ما و وجود برخی رد صلاحیت‌های شدید و غیرمنصفانه در پاره‌ای از استان‌ها۲ در این دوره، شرایط را به‌گونه‌ای رقم زده است که حتی با بیشترین دقت و وسواس در گزینش نیز نمی‌توان مدعی شد حتماً بهترین‌ها به پارلمان صنفی پزشکان راه خواهند یافت. بنابراین اگر برای ابتکار عمل شورای هماهنگی در برگزاری این نشست ارزشی قایل‌ایم، به‌دلیل توجه به دو دست‌آورد مهم‌تر آن است:
۱- در حالی که در دوره‌ی پیش، ۸۵۷ تن از ۱۷۳۴ عضو هیات‌ مدیره‌های نظام پزشکی کشور را پزشکان عمومی تشکیل می‌دادند، سهم آنان در ترکیب نهایی شورای‌عالی متناسب با این شمار نبود که این عدم موفقیت سبب شد صدای پزشکان عمومی- که از قضا در این دوره با بیشترین چالش‌های ممکن روبه‌رو بودند- چنان‌که سزاوار است، در شورای‌عالی شنیده نشود. تنها راه جلوگیری از تکرار این خسران، انسجام پزشکان عمومی حاضر در مجمع برای دست یافتن به حداقل کرسی‌های مورد نیاز در شورای‌عالی است.
۲- شورای هماهنگی انجمن‌های پزشکان عمومی کشور در سه سال گذشته به‌عنوان یک «اتاق فکر» نسبتاً موثر در انتقال مطالبات پزشکان عمومی به مراکز تصمیم‌گیری نظام سلامت عمل کرده است و با توجه به روند رو به پیشرفت عملکرد آن، انتظار می‌رود این نقش در آینده اهمیت بیشتری نیز پیدا کند. بنابراین در شرایطی که برخی از شایسته‌ترین فعالان صنفی پزشک عمومی عملاً فاقد امکان حضور در شورای‌عالی هستند، فرستادن پنج تا شش نماینده‌ی مورد اعتماد و هماهنگ با این شورا، به‌منزله‌ی حضور غیرمستقیم ولی موثر کلیه‌ی آنان در این پارلمان صنفی است؛ حضوری که بی‌گمان برای همه‌ی آنانی که به اصلاحات در نظام سلامت دل بسته‌اند- پزشک عمومی، متخصص و…- دل‌گرم کننده و نویدبخش خواهد بود.
در دوره‌های پیش در غیاب یک مدیریت واحد و انسجام‌بخش در پزشکان عمومی حاضر در مجمع عمومی نظام پزشکی، حضور در ائتلاف‌های سیاسی، قومیتی یا محفلی تنها راه رسیدن به شورای‌عالی بود. حضور فعال شورای هماهنگی در این دوره، این مجمع را به آزمونی دیگر برای سنجش بلوغ صنفی و تشکیلاتی جامعه‌ی پزشکی بدل کرده است.

۱- http://www.salamatiran.com/NSite/FullStory/?Id=20752&Type=3
۲- کافی است چهره‌ی شناخته‌شده‌ای چون دکتر عبدالرحیم اسدی لاری، منتخب نخست انتخابات دور پیش شورای‌عالی نظام پزشکی کشور و رییس دو دوره‌ی گذشته‌ی نظام پزشکی شیراز را به‌یاد بیاورید که «صلاحیت» حضورش در سازمان نظام پزشکی و شورای‌عالی آن بر هیچ‌کس جز اعضای محترم «هیات نظارت بر انتخابات نظام پزشکی کشور» پوشیده نبود!

برچسب‌ها: ٬

دیدگاه خود را بیان کنید.