پزشکان گیل

مطمئنم پس از دیدن عکس‌ زیر چند حدس می‌زنید، اما باز مطمئنم همه‌ی شما اشتباه می‌کنید!
۱٫ این عکس از کتاب‌های تاریخی در مورد بیماری‌های واگیر کپی نشده است؛ مربوط به ۸ آبان‌ماه امسال است.
۲٫ محل دپوی زباله، منطقه‌ی دفن زباله در اطراف رشت نیست؛ همین گلسار خودمان است.
۳٫ محل فوق، مکانی بایر و بدون سکنه در حاشیه‌ی گلسار نیست، بلکه یکی از خیابان‌های اصلی و عمده‌ترین مکان تجمع مراکز درمانی خصوصی در شهر ماست: خیابان نواب.
۴٫ زمان، نصفه‌های شب نیست؛ از باز بودن مغازه‌های روبه‌رو می‌شود فهمید حدود ۹ شب است و من در حین ویزیت بیمارانم متوجه آن شده‌ام.
۵٫ صاحب مطب فوق در پرداخت حق حمل زباله کوتاهی نکرده است.
۶٫ از آن‌جایی که این داستان سال‌هاست که در اکثر شب‌ها تکرار می‌شود، صاحب مطب در پیگیری حل مشکل از نامه به شهردار منطقه تا مذاکره با سرپرست رفتگران و خود رفتگران کوتاهی ننموده است!
۷٫ صندوق چوبی حاوی کاهو متعلق به میوه‌فروشی جنب مطب نیست، چون اصلاً در نزدیکی مطب میوه‌فروشی وجود ندارد!
دوستی در جایی راجع به حرص و جوش خوردن از عبور بعضی رانندگان از چراغ قرمز نوشته بود. من هم این را نه از این جهت که امیدی به حل زودهنگام مشکل داشته باشم، بلکه از آن رو نوشتم تا در حرص خوردن شریک پیدا کنم تا کمی حالم به شود! از بین تمام جواب‌ها و درمان‌های موقتی که از پیگیری‌هایم گرفتم، یک جواب روراست و بی‌غل‌وغش بود. رفتگر محترم می‌گوید: «اگر این‌ها را جلوی خانه‌ی هر کسی بریزیم اعتراض می‌کند. شما بگویید چه‌کار کنیم!» حالا هم شما بگویید من چه‌کار کنم؟