پزشکان گیل

برای این ماه چه کتابی پیشنهاد می‌کنید؟/ من و زنم و سیندرلا/ دکتر مریم اسحاقی

بدست پزشكان گيل • 9 دسامبر 2012 • دسته: کتاب

زبان داستانی رها فتاحی، صمیمی و بی‌دغدغه است. در داستان‌هایش نه مخاطب را می‌پیچاند نه گره‌های فراوانی در خوانش قرار می‌دهد. نویسنده در این ۶ داستان فضاهای ذهنی و عینی را در ادغام با هم تجربه کرده است.
در داستان «حبابی که چسبیده بود به دیواره‌ی استکان» چرخش از خواب به بیداری و ذهن به عین بسیار ظریف انجام شده است.
داستان «می‌نشینیم پشت شمشادها» فضایی عینی را به تصویر می‌کشد و داستان، نمایشی پیش می‌رود. شاید این داستان را می‌توان جزو «رئالیسم کثیف» تقسیم‌بندی کرد. پشت لحنِ عادی کار و دیالوگ‌های روزمره واقعیتی دیگر مشهود است.
داستان «خانه این‌جاست» داستان کاملاً ذهنی و اغراق‌گونه است. به‌نظر نویسنده نگاهی نمادین به خانه دارد.
داستان «سقف همه‌ی ویلاها نیلی بود» باز ترکیب ذهن و عین در فضایی نوستالژیک جریان دارد و قرابت مرگ و زندگی.
داستان «این‌جا همه‌ی سایه‌ها این‌جوری‌اند» سوژه‌ی داستان بسیار ناب است. کمی جای ایجاز داشت.
«من و زنم و سیندرلا» اولین مجموعه داستان کوتاه منتشر شده از رها فتاحی مجموعه‌ای از ۶ داستان کوتاه است.
داستان‌های این مجموعه غالباً با زاویه‌ی دید اول شخص روایت می‌شوند و از لحاظ فرمی نیز تجربه‌های مختلفی را دربر می‌گیرند. از رها فتاحی پیش از این در نشریات معتبری همچون «عصر پنجشنبه»، «الفبا»، «کارگزاران» و… داستان‌هایی به چاپ رسیده است.
از داستان «سقف همه‌ی ویلاها نیلی بود»:
پدرم آدم عجیبی است. شاید هم بهتر است بگویم پدرم آدم خوبِ عجیبی است. همیشه حواسش به همه‌چیز و همه‌کس هست. این‌که کدام یک از دوستانش با زنش مشکل دارد یا بچه‌هایش. این‌که کدام یک از اطرافیان حتی با خودش هم مشکل دارد برایش مهم است. بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم پدرم برای دیگران زندگی می‌کند نه خودش. پدرم جلوجلو راه می‌رود و من هم پشت سرش. پشتش کمی خمیده شده. تا چند سال پیش، قبل از مرگ مادرم، به‌سختی می‌شد از پشت او را از من تشخیص داد. موهایش هم در همین چند سال سفید شده است. دست‌هایش توی جیب بارانی تکان می‌خورند. انگار شعر را با ریتم حرکت دست‌هایش همراهی می‌کند.