پزشکان گیل

هر قدر هم که بخواهیم مشکلات عدیده و بحران‌های امروز جامعه‌ی پزشکی کشور- به‌ویژه پزشکان عمومی- را به‌روی خود نیاوریم، باز هم باید حداقل به‌سبک مسوولان اذعان کنیم در حوادث سالیان اخیر تعدادی از پزشکان آسیب دیده‌اند. این نامه نوشته‌ی یکی از این همکاران آسیب‌دیده‌ی گمنام است که همزمان با روز پزشک امسال در سایت «پزشکان بدون مرز» منتشر شد.

تشدید نابه‌سامانی دیرین اقتصاد پزشکی، ناکارآمدی بیمه‌ها و اعمال محدودیت‌ها آینده‌ی پزشکی کشور را با ابهامات جدی مواجه کرده است. گرچه روز پزشک فرصت مناسبی است تا مسوولان نسبت به مشکلات، حقوق و انتظارات این گروه از سرمایه‌های علمی کشور برای حضوری شایسته‌تر در عرصه‌ی ارتقای سلامت هم‌میهنان توجه و اهتمام ویژه‌ای داشته باشند، اما در عمل چنین نیست.
هنر سازمان صنفی نظام پزشکی این است که به‌مناسبت این روز یک مجلس شام و یا ناهار در سطح شهرستان‌ها و پایتخت برگزار کند و احیاناً به چند نفر از پزشکان پیش‌کسوت هدیه بدهد. و دانشگاه‌های علوم پزشکی نیز به‌مناسبت این روز از چند نفر از مدیران ارشد خود که پزشک هستند با یک لوح تقدیر قدردانی کنند.
و فردا…
فردا دوباره همان داستان سابق تکرار می‌شود. شش هزار پزشک همچنان بیکار خواهند ماند و بیش از ۵ هزار پزشک شاغل در طرح پزشک خانواده همچنان حقوق خود را به‌موقع دریافت نخواهند کرد…
خانم دکتر میم باید همچنان در مرکز دورافتاده‌ی … شب تا صبح تنها (حتی بدون سرایدار و نگهبان) به ویزیت بیمار، دادن دارو، دریافت پول ویزیت، تزریقات و پانسمان و… بپردازد. او گریه می‌کند و می‌گوید من در مردادماه تا صبح از ترس می‌لرزیدم. او گریه می‌کند و من می‌دانم که فردا گرچه روز پزشک است، اما روز او نیست…
شما را به‌خدا روز پزشک را جشن نگیرید. مدیران ارشد به‌هم هدیه ندهید. دکتر لنکرانی (همان وزیر …) دیگر وعده‌های بی‌اساس به پزشکان ندهد.
راستش در روز پزشک ما پزشکان احساس کوچک بودن می‌کنیم. همانند کودکی یک‌ساله که تمام افراد خانواده در تولد او جشن گرفته‌اند و شادی می‌کنند و او از درد، گشنگی و بی‌خوابی گریه می‌کند، بی‌آن‌که فلسفه‌ی شادی‌های آن شب را درک کند. زیرا که جشن آن شب برای او نیست بلکه برای بزرگ‌ترهاست.
آهای بزرگ‌ترها!
می‌دانیم که زبان ما را خوب متوجه نمی‌شوید؛ می‌دانیم که غرق شادی‌های این شب هستید؛ می‌دانیم که اصولاً این روز، روز پزشک عمومی مخصوصاً از نوع طرحی، قراردادی، پیمانی و بیکار نیست؛ اما خواهش داریم به همدیگر لوح تقدیر و سکه و پتو هدیه ندهید. جشن نگیرید و از کرامت ما و بزرگی بوعلی سینا نگویید.
زیرا امروز گرچه روز پزشک است، اما روز من نیست؛ روز تبلیغات شماست و روز افسردگی من و خانواده‌ام است.
اول شهریور روز پزشک است. روز پزشک از راه رسید، همان‌گونه که سال‌های قبل از راه رسیده بود.
سازمان نظام پزشکی از چند پزشک قدیمی تشکر کرد و لوح تقدیر داد. وزارت بهداشت از تعدادی پزشک با دادن سکه و لوح تقدیر تشکر کرد. اما وزارت بهداشت برخلاف سال‌های قبل، قدم‌های بزرگ‌تری برداشت. این وزارت‌خانه در صدا و سیما آگهی پخش کرد و ضمن تبلیغ پزشک خانواده، روز پزشک و تولد بوعلی سینا را تبریک گفت.
چند ساعت بعد سازمان نظام پزشکی نیز از قافله عقب نیافتاد و در یک آگهی در تلویزیون روز پزشک را تبریک گفت. البته از بزرگواری سازمان خدمات درمانی نباید گذشت. این سازمان با آن‌که مسوولین وزارت رفاه همانند سال گذشته در مردادماه (با ۵ ماه تاخیر) قرارداد پزشک خانواده را امضا کردند، با بزرگواری حاضر شد مقداری از حقوق پزشکان شاغل در طرح را- البته برای ماه فروردین و اردیبهشت واریز کند. لازم به ذکر است این سازمان با آن‌که قراردادی با وزارت بهداشت نداشت و حقوق پزشکان را پرداخت نمی‌کرد، ولی با حس وظیفه‌شناسی و بیماردوستی از روز اول فروردین نظارت بر کار پزشکان و بازرسی و بازجویی از آنان را اجرا کرد.
اما در همین هفته خانم دکتر … از بیکاری و بی‌پولی در دفتر گسترش مرکز بهداشت دانشگاه … گریه کرد. آقای دکتر … شرمنده‌ی همسر و فرزندانش شد. دکتر … موبایل‌اش را خاموش کرد تا پس از ۵ ماه تاخیر پرداخت قسط، مسوول بانک … نتواند به او زنگ بزند. و …
و کودک ۷ ساله‌ی من پرسید : «بابا، تلویزیون می‌گه روز پزشک؛ بابا امروز روز توست؟»
ما پزشکان ایران (بیکار، شاغل، طرحی، محروم، و تمام پزشکان مظلوم مخصوصاً پزشکان عمومی) از مسوولین دولتی سازمان‌ها و نهادهایی که به‌نحوی به حرفه‌ی پزشکی ربط دارند خواهش می‌کنیم دل بسوزانند؛ احساس مسوولیت کنند؛ اگر می‌توانند، نظام سلامت و این رسالت بزرگ را مدیریت کنند و اگر فکر می‌کنند از توان آنان خارج است و یا انگیزه‌ی کافی برای این‌کار را ندارند، مدیریت را رها کرده و به حرفه‌ی شریف پزشکی بپردازند و این کار بزرگ را به مدیران دیگر بسپارند.
امروز روز پزشک است. ما تبلیغ در صدا و سیما نمی‌خواهیم. ما لوح تقدیر نمی‌خواهیم و هزار بار بهتر از شما می‌دانیم بوعلی سینا که بود. به ما نشان دهید که ما چه کسی هستیم و شما چه توانی دارید.
روز پزشک فرصت مغتنمی است تا سیاست‌گذاران و مدیران عرصه‌ی آموزش پزشکی و بهداشت و درمان کشور ایران با همفکری، همراهی و مساعدت همه‌ی مجامع و نیروهای دلسوز جامعه‌ی پزشکی سیاست‌ها و راهکارهای ترویج و اشاعه‌ی ارزش‌های معنوی و اخلاق پزشکی و ارتقای جایگاه و منزلت شاغلین حرف پزشکی را مورد بازخوانی و توجه قرار داده و با برنامه‌ریزی و بهره‌مندی از توانمندی‌های ملی در عرصه‌ی تقنینی و اجرایی، مسوولیت ملی خویش را در جهت حل و رفع معضلات و مشکلات جامعه‌ی پزشکی کشور، به‌ویژه پزشکان جوان، ادا نمایند.
Ref: http://www.pezeshk.us/?p=17480