صفحه‌ی آخر (۱۲) گفت: در شهری، مدیری پرسید: چگونه آن‌چه را که می‌خواهم به‌دست آورم؟ گفتم: آن را مخواه. … اسمش را هر چه دوست دارید بگذارید: شطحیه، پارادوکس، سرریز دیگ، کلمه‌ای که بدان بزغاله‌ی یک‌ساله را رانند و زجر کنند (!؟)،۱ اناالحقیسم! یا هر چیز دیگر… در هر حال چیزی است که وقتی خلق‌تان […]
صفحه‌ی آخر (۱۱) بدین‌گونه، همه‌ی فضایل من سکه‌هایی بودند که پشت آن‌ها از روی‌شان جلای کمتری داشت. آلبر کامو مطمئن هستیم این کتاب «جامعه‌شناسی خودمانی» را خیلی از شماها خوانده‌اید؛ ما هم سال‌ها قبل آن را خریدیم و خواندیم و بعد هم به قوم و خویشی که تازه همسر غیرایرانی اختیار کرده بود، پیشکش کردیم تا […]
صفحه‌ی آخر (۱۰) اسم فیلیپ راث را قبلاً شنیده بودیم. در واقع می‌دانستیم که در میان نویسندگان معاصر آمریکا به‌قول معروف سرش به تنش می‌ارزد و برای خودش آدمی‌ست! به‌همین جهت تا چشم‌مان به «یکی مثل همه» افتاد، بی‌درنگ خریدیم و خواندیم! قصه‌ی «یکی مثل همه» با مراسم تشییع جنازه‌ی مرد اول داستان در گورستانی نیمه […]
صفحه‌ی آخر (۷) … تب ۳۸ درجه به امری معمول بدل شده است، تمام طول عصر و نیمی از شب… من علیه آسایشگاه از خود دفاع می‌کنم، علیه پانسیون هم همین‌طور، اما چه فایده که در مقابل تب نمی‌توانم از خود دفاعی بکنم… جدا از این‌ها، این‌جا بسیار زیباست، روی ایوان دراز می‌کشم و تماشا می‌کنم […]
صفحه‌ی آخر (۶) یکم، نق: اصولاً هیچکس در این تیرماه خوشحال نیست. وقتی ما– که مرکز عالم هستیم!- خوشحال نباشیم، لابد بقیه هم حال‌شان بد است! از یک‌سو گرمایی که یادآور جهنم است و آستانه‌ی کج‌خلقی را به پایین‌ترین حد ممکن می‌آورد، از سویی دیگر تابستانی که هیچ‌گاه آن‌طور که انتظار داری شروع نمی‌شود، همراه با […]
صفحه‌ی آخر (۵) زمانی در یکی از سفرهای‌مان دوستی کانادایی از ما پرسید: «بارزترین ویژگی ایرانی‌ها چیست؟» در یک جمله فرمودیم: «ما غیرقابل پیش‌بینی‌ترین ملت دنیا هستیم!» در پاسخ به نگاه پرسشگر او ادامه دادیم: «ما گاه در انسان‌دوستی و شرافت همه‌ی دنیا را مات و مبهوت می‌کنیم و گاه آبروی تمدن چندهزار ساله را ظرف […]
صفحه‌ی آخر (۴) آنان که ز پیش رفته‌اند ای ساقی در خاک غرور خفته‌اند ای ساقی رو باده خور و حقیقت از من بشنو باد است هر آن‌چه گفته‌اند ای ساقی. طی هفته‌های گذشته بحث شیرین شعر و شاعری در مملکت داغ بود و البته به طعم تلخ سیاست نیز آلوده شد. (وقتی پای سیب‌زمینی و […]
صفحه‌ی آخر (۳) چنان‌چه عنوان فوق برای‌تان آشناست، مفهوم آن این است که احتمالاً سال‌ها قبل شما هم پول‌تان را خرج چیزی می‌کردید که ما می‌کردیم! یعنی خریدن ماهنامه‌هایی چون «آدینه»، «دنیای سخن»، «گردون» و… که البته حالا همگی مرحوم شده‌اند. خدابیامرز عمران صلاحی در این ماهنامه‌ها تک‌پرانی‌ها و طعنه‌زنی‌هایی داشت که بعدها هم کتابی شد […]
صفحه‌ی آخر (۲) روز جمعه است و سردبیر اولتیماتوم داده‌اند که آخرین مهلت است برای نوشتن. سارتر گفته «انسان یا می‌نویسد یا زندگی می‌کند، اما هیچ‌گاه این دو را توامان انجام نمی‌دهد.» ما هم که هدایت نیستیم برای سایه‌ی خودمان بنویسیم، بنابراین ناچاریم این صبح جمعه را ساعاتی از زندگی چشم‌پوشی کنیم. گفتیم ساعت؛ خیلی کنجکاویم […]
صفحه‌ی آخر (۱) چندی پیش سردبیر محترم تلفنی زدند و پیشنهاد فرمودند که یک ستون (صفحه‌ی) ثابت در ماهنامه‌ی «پزشکان گیل» داشته باشیم. حسب عادت و عرف ابتدا قدری ناز کردیم و بهانه آوردیم که حقیر اساساً شنونده است تا گوینده و ذاتاً بیشتر خواننده است تا نویسنده. ایشان هم البته (لابد باز برحسب عادت و […]
