در سال‌های نخست سده‌‌ی حاضر، در یک سحرگاه ملایم تابستانی، با مهارت و کاردانی کلثوم باجی، تنها مامای محلی، نوزادی پسر به‌دنیا آمد که پدر به احترام و یاد پدر متوفای خود، اسم او را «سیدحسن» نهاد و بعدها با گرفتن شناسنامه در صفحه‌ی اول آن این مشخصات ثبت گشت: سیدحسن تائب، فرزند آقا سیدمحمد […]
همکار عزیزم از من خواستند مطالبی کوتاه، چه به‌صورت خاطره یا تجلیل، درباره‌ی همکار دیرینه‌ام آقای دکتر تائب بنویسم. البته کاری بس دشوار و برای من تا حدی ناممکن است، زیرا نگارش چنین مطلبی یادآوری خاطرات تلخ و شیرین یک زندگی هشت دهه‌ای و بسیاری فعالیت‌های آموزشی، اجتماعی، فرهنگی و… است که من و دکتر […]
اول دفتر به نام ایزد دانا صانع و پرودگار و حیّ توانا اکبر و اعظم خدای عالم و آدم صورت خوب آفرید و سیرت زیبا از در بخشندگی و بنده‌نوازی مرغ هوا را نصیب، ماهی دریا. امروز به من پیامی رسید که درباره‌ی خدمات دوست بزرگوار، خوش‌نام، عفیف و نجیب خود جناب آقای دکتر سیدحسن […]
خوبی و بدی دو نیروی متضاد آفرینش در وجود بشر است که نامحسوس با هم در پیکارند. پیروزی هر یک بر دیگری اثرات سودآفرینی از نیکویی، یا زیان‌بار و حتی خطرآفرین از بدی با زیر پا نهادن کلیه‌ی اصول اخلاقی و شرافتی برجای می‌نهد و بازتاب خود را بهره‌ی جامعه یا فرد می‌سازد. این دو […]
وقتی در جریان بزرگداشت پزشک نجیب و شریف، جناب آقای دکتر سیدحسن تائب قرار گرفتم، با شوق و ذوق وصف‌ناپذیر در این فکر بودم که ادای احترام و دینی به ایشان بنمایم. خوشبختانه با مراجعه به آرشیو اسناد نامه‌ای از ایشان پیدا کردم که ۱۸ سال پیش در جریان بحث‌برانگیزترین انتخابات نظام پزشکی جمهوری اسلامی […]
کسی که حسن رخ دوست در نظر دارد محقق است که او دیده‌ی بصر دارد. (حافظ) نوشتن درباره‌ی شخصیت والایی چون جناب دکتر سیدحسن تائب آسان نیست؛ قلمی توانا و دانشی درخور این استاد اخلاق و طبیب مسیحادم باید… اما از آن‌جایی که حقیر بیش از نیم قرن با ایشان و خانواده‌ی محترم‌شان آشنایی دارم، […]
همکار عزیزم، جناب آقای دکتر سیدحسن تائب یک طبیب پژوهشگر، ادیب، سخنور، خدمتگزار، دلسوز و مهربان هستند که همواره در دوران طبابت خود اخلاق پزشکی را رعایت کرده‌اند. از سال ۱۳۳۹ که در رشت مطب دایر کردم، به‌مناسبت‌های مختلف با ایشان ارتباط داشتم. در آن زمان پزشکان محدودی مطب داشتند و اکثراً مطب‌ها به‌علت مراجعین […]
اولین باری که من نام «تائب» را شنیدم، سال ۱۳۲۷ در دبیرستان شاهپور قدیم (شهید بهشتی) رشت بود که معلمی داشتم به نام جناب آقای تائب که مردی بسیار محترم، متدین، نجیب و در عین‌حال در تدریس توانا و با شاگردان مهربان و مدیر بود و در رشت احترام خاصی داشت و از آن مدرسینی […]
این‌که سروران ارجمند نگاه کردن در کتاب مستطاب «واژه‌نامه‌ی طب سنتی گیلان (گیله تجروبه)» را برعهده‌ی بنده‌ی حقیر گذاشته‌اند، جای مباهات است زیرا که آقای بزرگوار، سید جلیل‌القدر، جناب استاد دکتر سیدحسن تائب، فاضلی ارجمند و استادی صاحب‌نام‌اند که از خانواده‌ی دانش و دین و معرفت برخاسته‌اند. پدر بزرگوارشان از مدرسان بنام و متدین و […]
در اردیبهشت ۱۳۴۶ جلال آل‌احمد به‌همراه غلامحسین ساعدی و صمد بهرنگی برای یک گفت‌وگوی دانشجویی به دانشگاه تبریز آمده بودند. گفت‌وگوها فراوان بود و من بر پرسش این‌که «آقای آل‌احمد، چرا شما برای تدریس به دانشگاه جندی شاپور جواب نه دادید» اصرار می‌کردم. جلال پس از چند بار پرسش، برگشت و گفت: «مرد حسابی، روشنفکر […]
