پزشکان گیل

وقتی در جریان بزرگداشت پزشک نجیب و شریف، جناب آقای دکتر سیدحسن تائب قرار گرفتم، با شوق و ذوق وصف‌ناپذیر در این فکر بودم که ادای احترام و دینی به ایشان بنمایم. خوشبختانه با مراجعه به آرشیو اسناد نامه‌ای از ایشان پیدا کردم که ۱۸ سال پیش در جریان بحث‌برانگیزترین انتخابات نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران به آقای دکتر محمد فرهادی، ریاست هیات مرکزی نظارت بر انتخابات نظام پزشکی، نوشته بودند. ایشان در آن نامه با صراحت و شجاعت قابل تحسین، علل استعفای خود را از داوطلبی عضویت در هیات مدیره‌ی نظام پزشکی شهرستان رشت اعلام کردند و نوشتند: «تنها آرزویم اعتلای جامعه‌ی پزشکی است» و «قدرت و جرات به‌دوش کشیدن بار سلب اعتبار نمودن عده‌ای از بهترین پزشکان شهر را ندارم.»
از آن‌جا که متن نامه تکان‌دهنده و نشانی از شهامت و صداقت نویسنده‌ی آن دارد و در حقیقت درس‌نامه‌ای است برای همکاران جامعه‌ی پزشکی به‌خصوص همکاران جوان، لازم دیدم آن را برای انعکاس در ویژه‌نامه‌ای که در بزرگداشت ایشان انتشار خواهد یافت ارسال کنم.

بسم ‌الله الرحمن الرحیم
رب اشرح لی صدری و یسرلی ‌امری و احلل عقده من لسانی یفقهو ‌قولی
ریاست محترم هیات مرکزی نظارت بر انتخابات نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
برادر دکتر محمد فرهادی، سلام‌علیکم
خاطر آن‌جناب را به نکات زیر معطوف می‌دارم.
این نامه را که نظریات و برداشت شخصی این‌جانب است فقط جهت رضای خاطر و ادای تکلیف می‌نویسم تا شرط بلاغی به‌جای آورم. امیدوارم از آن ملالی پیدا نکنید.
پزشکی هستم ۶۷ ساله، بازنشسته، با سابقه‌ی ۳۰ سال خدمت اداری و ۴۰ سال طبابت مستمر در شهر رشت. آفتابی بر لب بامم و هر آن در انتظار غروب. نه سودایی در سر دارم و نه عشق مقامی در دل. تنها آرزویم اعتلای جامعه‌ی پزشکی است و حتی‌المقدور زدودن زنگار زندگی ماشینیزم از چهره‌ی این جامعه‌ی غرب‌زده و دست یافتن به احترام اسلاف خود که: «هر جا می‌رفتند قدر می‌دیدند و در صدر می‌نشستند.»
بعد از قریب به هشت سال فترت و رکود و بودن نظام پزشکی بدون پزشک، دست‌اندرکاران بازسازی جامعه‌ی پزشکی نوید ساختن نظامی آزاد، مستقل، به‌دور از تنگ‌نظری‌ها و اغراض خصوصی و عقده‌گشایی‌های تلافی‌جویانه را دادند که نور امیدی در دل‌ها تابیدن گرفت و حرکتی اصولی و اساسی آغاز شد. ولی متاسفانه در اولین برخورد همه‌ی آرزوها بر باد رفت و رشته‌ها پنبه گردید.
با کمال تاسف! در گزینش مرکزی از داوطلبین این شهرستان، صلاحیت عده‌ای از پزشکان که خود از مستحکم‌ترین ستون‌های جامعه‌ی پزشکی نه‌تنها گیلان بلکه ایران هستند مورد تردید قرار گرفت و تایید نشد. استاد دانشگاهی که هنوز مرکب امضای استاد نمونه بودنش خشک نشده و در سال‌های اخیر بعد از انقلاب در سمت دادستانی نظام پزشکی رشت خدمت می‌نموده فاقد صلاحیت تشخیص داده شد. کسی که در پست‌های اجرایی دانشگاه درجه‌ی معاونت دارد صلاحیت انتخاب شدن نیافت تا آن‌جا که مقامات اجرایی و دانشگاهی و نظام پزشکی رشت را برای حفظ حیثیت به تکاپو و مداخله و نامه‌نویسی‌ها و توصیه‌ها مجبور ساخت که در صورت پذیرفته شدن خطایی بر خطای گذشته افزوده خواهد شد و داستان «یک بام و دو هوا بودن» و توصیه‌پذیری و مداخله و خروج از بی‌طرفی مصداق عملی خواهد یافت.
پزشکان و داروسازی که نزدیک به ۴۰ سال است که در این شهر خدمت می‌کنند و به صلابت، صداقت، کاردانی و پاکی شهرت دارند و مورد اقتدای جامعه‌ی پزشکی و داروسازی هستند چرا باید مورد بی‌مهری قرار گیرند؟ و با عدم گزینش آن‌ها شکافی عظیم در جامعه‌ی پزشکی رشت به‌وجود آید و عده‌ی کثیری بدین اعتقاد برسند که انتخابات منصفانه و بی‌طرفانه نیست و در نتیجه پای خود را کنار کشیده و گوشه‌نشینی آغاز کنند.
آن‌چه مسلم است هیات‌های نظارت بر انتخابات شهرستان‌ها شناخت و آشنایی بیشتری نسبت به داوطلبین دارند و مستقیماً و از نزدیک مسلط به اوضاع می‌باشند و هیات نظارت مرکزی مع‌الواسطه به این شناخت دست خواهد یافت و چه‌بسا که در این رهنمودها غرض و مرض خاصی موجود باشد.
اصولاً اگر بنا باشد نظریات هیات‌های انتخابات شهرستان‌ها مورد توجه قرار نگیرد، این همه تشریفات و تضبیع وقت چرا؟
علی‌ایحال، چون شخصاً خود را صالح‌تر از مردودین نمی‌دانم و «اقرار العقلا علی ‌انفسهم» جایز است، چون نظریات جمع هیات نظارت این شهرستان‌ها مورد بی‌مهری قرار گرفته و یقین حاصل نموده‌ام که القائاتی سبب این رد صلاحیت شده است، چون قدرت و جرات به‌دوش کشیدن بار سلب اعتبار نمودن عده‌ای از بهترین پزشکان شهر را ندارم لذا:
۱٫    از داوطلب بودن در انتخابات هیات مدیره منصرف
۲٫    از عضویت در هیات نظارت و قبول مسوولیت مشترک معذورم.

با تقدیم احترامات فائقه، دکتر سیدحسن تائب، ۷۰/۵/۵

* پزشک پیش‌کسوت، نویسنده‌ی مقالات پزشکی و اجتماعی