پزشکان گیل

دکتر مسعود جوزی

آمد بهار جان‌ها، ‌ای شاخِ تر به رقص آ!
چون یوسف اندر آمد، مصر و شکر به رقص آ!
چوگان زلف دیدی، چون گوی دررسیدی
از پا و سر بریدی، بی‌پا و سر به رقص آ!
از عشق تاجداران در چرخ او چو باران
آن‌جا قبا چه باشد؟ ‌ای خوش‌کمر به رقص آ!
نوروز و بهاران و سال ۱۳۹۴ خورشیدی فرخنده باد! برای‌تان سالی به شادی و زیبایی، به پاکی و پویایی، به نیکی و آزادی و آبادی، به تندرستی و سربلندی و خلاصه به بلندترین و رویایی‌ترین آرزوهای انسانی آرزومندم. راستش در این ماراتن آخر سال که در چند روز می‌خواهم تاخیرهای پی‌درپی ۱۱ ماه گذشته را جبران کنم و فاصله‌ی انتشار شماره‌های بهمن و اسفند را به ۵-۴ روز برسانم، بیش از این توان و فرصت آن‌چه را از این یک سال در دلم مانده است، ندارم. فقط، به‌رسم هر سال، فرصت را برای سپاس از همه‌ی دوستان و دست‌اندرکاران «پزشکان گیل» مغتنم می‌شمرم: از همکاران بزرگوار دفتر ماهنامه تا نویسندگان ارجمند و عوامل چاپ و توزیع و… صد البته شما خوانندگان عزیزی که در این راه پر از بالا و پست و فراز و فرود همراه و مشوق ما بوده‌اید و هستید.
آغاز سخن با ساز و ضرب و رقص شورانگیز مولانا بود؛ پایان نیز با همین عاشق‌ترین جان جهان باشد:
برجه! طرب را ساز کن! عیش و سماع آغاز کن!
جانم غلام آن مسی در کیمیا آویخته
دف دل گشاید بسته را، نی جان فزاید خسته را
خوش نیست آن دف سرنگون، نی بی‌نوا آویخته!