نظام پزشکی، از الف تا ی!
بدست پزشكان گيل • 19 جولای 2017 • دسته: تیتر اول٬ سرمقالهدکتر مسعود جوزی
نوشته زیر ویراست سوم از مقاله‌ای است که بار نخست در آذرماه ۱۳۸۷ با عنوان «به چه کسی رای دهیم؟» در شماره ۶۲ ماهنامه «پزشکان گیل» و بار دوم در آذر ۱۳۹۱ با تغییراتی نه‌چندان زیاد و عنوان «نظام پزشکی به زبان ساده» در هفته‌نامه «سپید» منتشر شد که هر دو این ویراست‌ها هم‌اکنون نیز در سایت انجمن پزشکان عمومی رشت موجود است. ویژگی ویراست جدید که حاصل ۵-۴ سال بیشتر سر و کله زدن با نظام سلامت و نظام پزشکی (البته از فاصله‌ای کمی دورتر پس از رد صلاحیت دور پیش) است، اضافه شدن دو سرفصل «نظام پزشکی چیست؟» و «ارکان نظام پزشکی» و تغییراتی مفصل‌تر در سایر بخش‌های مقاله است. حالا که سال‌ها گذشته است می‌توانم اعتراف کنم وقتی برای نخستین بار در سال ۱۳۸۳ وارد هیات مدیره نظام پزشکی رشت شدم، اطلاع چندانی از ماهیت، اختیارات و وظایف آن نداشتم. تقصیر من هم نبود چون این چیزها را نه جایی مختصر و ساده نوشته بودند و نه در کلاس و سمیناری آموزش می‌دادند. نوشتن یادداشت زیر و ویرایش‌های چهار سال یک بار آن کوششی در حد توان است در مقابله با این نقیصه؛ باشد که داناتر و باسابقه‌تر و آگاه‌تر از من‌ها هم قلم بردارند تا هر گونه مشارکت جامعه پزشکی در سازمان نظام صنفی خود، از یک رای دادن ساده تا ورود به هیات مدیره و ارکان بالاتر، گام زدن در تاریکی نباشد!
باز هم نوبت انتخابات نظام پزشکی شد و این پرسش تکراری که: به چه کسی رای دهیم؟ معمولاً هم در پاسخ به این پرسش، صفات و ویژگی‌هایی ردیف می‌شود که آن‌قدر کلی و در عین‌حال مطلوب و پسندیده هست که هر کس خود را واجد آن بداند یا دست‌کم ادعایش را داشته باشد. شما ترسوترین آدم دنیا را هم که پیدا کنید، در حرف ممکن است ادعای «شجاعت» داشته باشد و همین‌گونه است تکلیف صفاتی چون «صداقت»، «استقلال»، «کارآمدی» و… اما به‌نظر می‌رسد برای دادن پاسخی که کمی کاربردی‌تر و کارشناسانه‌تر باشد، باید در وهله نخست شناختی دقیق‌تر داشت از سازمان نظام پزشکی و سپس نگاهی دقیق‌تر انداخت به وظایفی که پس از انتخاب بهعنوان عضو هیات مدیره در انتظار هر یک از منتخبان است.
نظام پزشکی چیست؟
اولین پاسخی که به ذهن می‌آید این است که: نهادی صنفی با وظیفه دفاع از حقوق پزشکان؛ اما آیا واقعاً چنین است؟ نگاهی به مواد ۲ و ۳ قانون تشکیل سازمان نظام پزشکی مصوب ۱۶/۸/۱۳۸۳ مجلس شورای اسلامی پاسخ به این پرسش را آسان‌تر می‌کند. در ماده ۲ که «اهداف سازمان» بیان شده است، تنها یکی از شش محور به «حفظ و حمایت از حقوق صنفی شاغلان حرف پزشکی» مربوط است و «وظایف و اختیارات» فهرست شده در ماده ۳ نیز به‌روشنی بیان می‌کند که اگرچه در پاره‌ای موارد اختیارات تقنینی، اجرایی و قضایی به این سازمان تفویض شده و در مواردی بیشتر در جایگاه همکاری یا مشورتی نیز اختیاراتی در تعیین حقوق صنفی ما و پاسداری از مرزهای آن دارد، ولی فلسفه وجودی و کارکرد اصلی‌اش بیشتر مشارکت و همکاری کارشناسانه با دستگاه‌های حاکمیتی به نمایندگی از ماست، نه دفاع صرف از حقوق صنفی جامعه پزشکی!
تا کنون همین نکته باعث سوءتفاهم‌های بسیار شده است. بسیار دیده‌ایم همکارانی را که وقتی سرنخی از همکاری سازمان با دولت می‌بینند، فریاد «وا خیانتا» سر می‌دهند در حالی که همکاری با حاکمیت (دولت، مجلس و دستگاه قضاییه) هم از اختیارات و هم وظایف این نهاد است؛ و همین وضع جاری است- به‌ویژه در فضای مجازی- هنگامی که از سخن یکی از مدیران سازمان بویی از دفاع از حقوق بیماری خاص یا کل بیماران یا برخورد با پزشکی خاطی و قاصر اسشتمام شود! در حالی که در واقع نظام پزشکی نه فقط حلقه واسط بین پزشکان و دولت، بلکه واسط بین پزشکان و مجموعه حاکمیت و البته مردم است.
نتیجه: اگر تصور می‌کنید به هیات مدیره نظام پزشکی می‌روید تا فقط از حقوق همکاران خود دفع کنید، اشتباه می‌کنید! این البته یکی از وظایف شما هست، ولی وظایف دیگری چون «حفظ و حمایت از حقوق بیماران»، «تنظیم روابط شاغلین حرف پزشکی با دستگاه‌های ذی‌ربط…» و همکاری موثر با ارکان حاکمیت در جهت اصلاح نظام سلامت نیز برعهده خواهید داشت. برای دفاع از حقوق صنفی و علمی جامعه پزشکی، انجمن‌های صنفی و علمی مسلماً جایگاه‌های بهتری هستند. یادآوری این نکته برای دلسرد کردن شما از ورود به هیات مدیره این سازمان نیست، برای جلوگیری از سوءتفاهم‌هایی است که بعدها می‌تواند به سرخوردگی و دل‌سردی و حتی کشمکش‌های گهگاهی با موکلان‌تان بیانجامد؛ وگرنه نظام پزشکی بهعنوان یک سازمان نظام صنفی، نقشی محوری در استوار و به‌قاعده کردن نهاد پزشکی هر کشور دارد و طبابت در سرزمینی که نظام پزشکی مقتدر و قانون‌مندی داشته باشد، مسلماً کارآمدتر، لذت‌بخش‌تر و توام با آرامش خیال و رضایتمندی بیشتر خواهد بود.
ارکان نظام پزشکی
در ماده ۵ قانون تشکیل سازمان نظام پزشکی ارکان تابعه سازمان به‌شرح زیر معرفی شده است:
الف. مجمع عمومی
ب. شورایعالی
ج. رییس‌کل
د. هیات مدیره نظام پزشکی شهرستان‌ها و شورای هماهنگی استانی
ه. هیات‌های انتظامی رسیدگی به تخلفات صنفی و حرفه‌ای شاغلین گروه پزشکی و حرف وابسته
و. بازرسان
ز. صندوق رفاه و تعاون.
اگر شما در انتخابات نظام پزشکی کاندیدا شده‌اید، در صورت پیروزی وارد هیات مدیره نظام پزشکی شهرستان خود خواهید شد. شورای هماهنگی استانی مجمعی متشکل از روسای نظام پزشکی شهرستان‌ها به ریاست رییس نظام پزشکی مرکز استان است. اعضای هیات‌های بدوی انتظامی هر شهرستان با رای هیات مدیره نظام پزشکی شهرستان و اعضای هیات تجدیدنظر انتظامی با انتخاب شورای هماهنگی استانی تعیین می‌شوند. هر شهرستان به‌ازای هر ۵۰۰ شرکت‌کننده در انتخابات نظام پزشکی یک نماینده به مجمع عمومی نظام پزشکی می‌فرستد و اعضای این مجمع که روی کاغذ بالاترین رکن سازمان است، اعضای شورایعالی، بازرسان و رییس‌کل سازمان را تعیین می‌کنند. هیات مدیره صندوق رفاه و تعاون نظام پزشکی نیز با پیشنهاد رییس‌کل و تایید اعضای شورایعالی که در واقع مجمع عمومی این صندوق هستند، انتخاب می‌شوند.
بسیاری از «وظایف و اختیارات» یاد شده در ماده ۳ به ارکان فوقانی سازمان اختصاص دارد، اگرچه هیات مدیره‌های فعال شهرستانی با ارایه نظرات کارشناسی خود یا معرفی کارشناسان صاحب‌نظر به این ارکان، در سطح ملی نیز تاثیرگذار خواهند بود.
در ادامه به آن‌چه در هیات مدیره نظام پزشکی شهرستان‌ها در انتظار شماست می‌پردازیم؛ با این اطمینان که همکاران نامزد برای ارکان بالاتر به‌خوبی با حیطه وظایف و اختیارات خود در آن ارکان آگاه‌اند.
در هیات مدیره‌های نظام پزشکی چه خبر است؟
با حضور در هیات مدیره نظام پزشکی دست‌کم چهار وجه فعالیت یا چهار نقش‌مندی کمابیش متفاوت پیش روی منتخبان قرار خواهد گرفت:
۱. وجه نمایندگی تک‌رشته‌ای (زیر- صنفی): صنف پزشکی به رشته‌ها و شاخه‌های مختلف تقسیم می‌شود. برخی از این شاخه‌ها (داروسازان، دندانپزشکان، آزمایشگاهیان، ماماها و لیسانسیه‌های پروانه‌دار) در انتخابات نظام پزشکی به نماینده ویژه خود رای می‌دهند ولی پزشکان عمومی و متخصص نمایندگان مشترک دارند. اگرچه پیش‌تر گفتیم دفاع از حقوق صنفی و علمی هر شاغلان هر رشته از جامعه پزشکی به‌طور ویژه برعهده انجمن‌های صنفی و علمی همان رشته (یا اتحادیه صنفی چند رشته یا مجمع عمومی انجمن‌های علمی) است، ولی در عالم واقع و روی زمین، تا زمانی که این نهادها در هر رشته‌ای به‌طور کامل شکل نگرفته، کاملاً فعال و مسوولیت‌پذیر ظاهر نشده و در هر شهری شعبه ندارند، شما نقش حافظ منافع همکاران خود را نیز برعهده دارید. اما اگرچه در عمل بخش مهمی از وقت و توان هر یک از اعضای هیات مدیره‌های نظام پزشکی صرف دفاع از منافع خاص رشته خود می‌شود و این امر در مورد گروه‌های کوچک‌تر پزشکی پذیرفتنی‌تر هم هست، اگر هر عضو هیات مدیره مسوولیت دیگری غیر از این برای خود قایل نباشد و منافع عام جامعه پزشکی و بیماران را از نظر دور بدارد، هیات مدیره به ارکستری ناهمساز و ناتوان بدل خواهد شد.
از سوی دیگر، اگر انجمن‌های علمی و صنفی پزشکی فعال‌تر شوند، می‌توانند در هر استان و شهرستان با بهره‌گیری از خرد جمعی اعضا، در شناسایی و حل معضلات رشته خود بهعنوان بازوانی واقعاً پرتوان در کنار نظام پزشکی و مدافع حقوق رشته خود باشند و این بهتر است تا این‌که یک عضو هیات مدیره نظام پزشکی (هرچند پرتوان و ژرف‌نگر) به‌تنهایی و با اتکا به شناخت و توانایی شخصی در پی حل مشکلات خاص همکاران برآید.
۲. وجه قضایی: یکی از مهم‌ترین بدفهمی‌های موجود در ارتباط با نظام پزشکی، معادل دانستن آن با هیات‌های انتظامی نظام پزشکی است. این بدفهمی از این باور غلط ناشی می‌شود که اعضای هیات‌های انتظامی باید از میان هیات مدیره برگزیده شوند. هیات‌های انتظامی نظام پزشکی یکی از مهم‌ترین ارکان سازمان و پناهگاه همکارانی است که به‌سبب اهمیت و حساسیت حرفه خود، در معرض بروز عوارض ناخواسته طبابت قرار دارند، بنابراین اهمیت حضور همکاران رشته‌های مختلف در هیات‌های انتظامی سازمان بر کسی پوشیده نیست؛ اما اگر انتخاب در هیات مدیره را تنها بهعنوان پلی به‌سوی حضور در هیات‌های انتظامی در نظر بگیریم و همکاری را که فاقد قابلیت‌های متنوع صنفی است تنها برای دفاع از حقوق قضایی خود روانه هیات مدیره کنیم، در واقع یکی از صندلی‌های این هیات را به‌مدت چهار سال بی‌استفاده گذاشته‌ایم. چاره کار نیز دشوار نیست: به همه همکاران اطمینان خاطر دهیم که اعضای هیات‌های انتظامی نه از اعضای هیات مدیره که از منصف‌ترین، کارآزموده‌ترین و مورد اعتمادترین پزشکان شهر از رشته‌های متنوع برگزیده خواهند شد تا همه گروه‌های پزشکی به دادگری و انصاف دادگاه‌های نظام پزشکی ایمان آورند و پیش‌بینی عملکرد یک عضو در هیات‌های انتظامی سازمان را بهعنوان تنها معیار انتخاب او در نظر نگیرند.
۳. وجه مدیریتی- اجرایی: طبق قانون، نظام پزشکی هر شهر یک رییس و چند معاون (بسته به تعداد اعضا) دارد تا امور جاری و اداری سازمان را راهبری کنند. تهران را نمی‌دانم، ولی متاسفانه حتی در شهرهای بزرگی که سازمان چند هزار عضو (و به‌همین اندازه مشغله و دردسر) دارد، رییس یا معاونان سازمان حقوقی دریافت نمی‌کنند. این اشتغال «فی سبیل الله» سبب می‌شود مدیران اجرایی سازمان به‌دلیل درگیر بودن در مشاغل حرفه‌ای خویش، جز در موارد استثنایی، تنها ساعاتی از هفته یا ماه را به حضور در سازمان اختصاص دهند. در شهرهای بزرگ همین «حرفه‌ای» نبودن رییس و معاونان سازمان یکی از مهم‌ترین وجوه آسیب‌شناسی نارسایی اداری نظام پزشکی است.
بهعنوان مثال می‌توانید معاونت نظارت و برنامه‌ریزی را در نظر بگیرید که در مراکز استان‌ها وظایف متعددی، از جمله صدور پروانه‌ها، برعهده دارد و کوتاهی در انجام این وظایف می‌تواند به نارضایتی بدنه سازمان از خانه صنفی خود بیانجامد. این مساله با شدت کمتری در مورد سایر معاونت‌های سازمان نیز صادق است و در مجموع سبب می‌شود دو تا پنج تن از اعضای هیات مدیره در شرایطی وظایف اداری مضاعفی نسبت به سایر اعضا برعهده گیرند که در ازای این وظایف، پاداش درخوری (البته جز اجر معنوی!) دریافت نمی‌کنند. در نهایت یا معاون مورد نظر از کارهای سازمان عقب می‌ماند (که گفتیم چه پیامدهایی دارد) و یا به‌شکلی ایثارگرانه و خارج از اوقات معمول اداری وظایف خود را انجام می‌دهد که در این‌صورت اگر هم نارسایی‌ای وجود داشته باشد، نمی‌توان از او بازخواست کرد و به‌تدریج نوعی «حق ویژه» و «عدم پاسخگویی» برای این همکار ایثارگر، و در مقابل «انفعال» و «بی‌عملی» در میان سایر همکاران ایجاد خواهد شد.
چاره این کار هم گسترش دایره گزینش معاونان و مدیران سازمان به پزشکان خارج از هیات مدیره است. این کار در نظام پزشکی تهران انجام می‌شود، ولی در شهرهای دیگر معمول نیست. علاوه بر آن، در شهرهای بزرگ منطقی است که برای رییس و معاونت‌های سازمان دستمزد یا پاداش‌هایی در نظر گرفته شود تا دست‌کم چند روز در هفته یا ساعاتی از روز را «موظف» یا «تشویق» شوند به رتق و فتق امور جاری آن بپردازند. از آن‌جا که معمولاً مشکل مالی هم وجود دارد، به‌نظر می‌رسد مدیران بازنشسته گروه پزشکی که سوابق اجرایی مطلوبی داشته‌اند، برای تصدی معاونت‌های سازمان انتخاب مناسبی باشند.
۴. وجه صنفی: اگر ما در ماه چند بار پشت میز هیات مدیره می‌نشینیم و سعی می‌کنیم با بحث و بررسی درباره دستور جلسه آن روز مصوبه‌ای بگذرانیم یا برای مسایل حال و آینده چاره‌جویی و برنامه‌ریزی کنیم، برای عمل کردن به‌وظیفه صنفی‌ای است که اعضای سازمان با رای خود به ما محول کرده‌اند. البته پیش‌تر گفتیم عمل به بسیاری از وظایف سازمان در اختیار ارکان بالاتر آن (رییس‌کل و شورایعالی و…) است، ولی همین وظایف محلی و هیات مدیره‌ای سازمان هم آن‌چنان متنوع هست (از مسایل مادی مثل پیگیری و چانه‌زنی بر سر عوارض شهرداری و مالیات و تعرفه‌ها گرفته تا دفاع از جایگاه معنوی پزشکی در موارد مختلف و… تا مشارکت فعال و اظهارنظر در مسایل کلان و ملی نظام سلامت) که عمل بدان‌ها نیاز به «دید صنفی» و شناخت گسترده و ژرف از مناسبات حاکم بر نظام سلامت و منافع هم بیماران و هم شاغلان حرف پزشکی و جستجوی بهترین راه‌های دفاع از این منافع داشته باشد.
در برابر نقش‌مندی صنفی یک عضو هیات مدیره، هر سه نوع نقش‌مندی پیشین اهمیت ثانوی دارد و چنان‌که گفتیم می‌تواند (و شاید بهتر است) به اعضایی خارج از هیات مدیره تفویض شود تا اولاً وقت و توان اعضای هیات مدیره صرف مطالعه و پیگیری مستمر مسایل خرد و کلان نظام سلامت و دفاع از منافع صنفی عام جامعه پزشکی گردد و ثانیاً از توان و ظرفیت‌های بالقوه بخش بیشتری از جامعه پزشکی در جهت رسیدن به اهداف عالیه سازمان استفاده شود.
به چه کسی رای دهیم؟
صفات مستقل، شجاع، صادق، کارآمد، پیگیر و… صفاتی کلی است که معمولاً در تمامی اظهارنظرها و بیانیه‌های انتخاباتی بهعنوان ویژگی‌های مطلوب یک نماینده صنفی به آن‌ها اشاره می‌شود. اما آراسته بودن به این صفات برای یک عضو هیات مدیره نظام پزشکی، آن‌قدر که «لازم» است، «کافی» نیست. مناسبات فعلی حاکم بر نظام سلامت علاوه بر ناکارآمدی مزمن، به‌دلیل درگیر بودن دو وزارتخانه و ده‌ها دستگاه دولتی و غیردولتی در آن و تنوع نسخه‌های ارایه شده و در حال اجرا، بسیار نیز «پیچیده» است. یک نماینده خوب در هیات مدیره نظام پزشکی باید اولاً «دید صنفی» خوبی داشته باشد تا بر این پیچیدگی اشراف نسبی یابد و ثانیاً بر مهم‌ترین ابزار کار خویش، یعنی قانون نظام پزشکی، مسلط باشد تا بتواند از کلیه ظرفیت‌های آن برای دفاع از حقوق صنفی موکلان خویش استفاده کند.
اما از این دو گذشته، باید دقت کرد هدف کاندیدای مورد نظر از ورود به هر یک از ارکان نظام پزشکی صرفاً خدمت به خلق باشد نه اهداف دیگر (از ارضای ساده حس جاه‌طلبی یا محبوبیت‌طلبی تا ارتقا در مناصب دولتی یا افزایش حوزه نفوذ و امنیت شخصی برای تخلفات احتمالی آینده و…)؛ اما این‌ها را از کجا می‌شود فهمید؟ ما که دستگاه نیت‌خوان نداریم! چند پیشنهاد ساده من این است:
– بیشتر به «کارنامه»ها توجه کنید تا «برنامه»ها. اعلام برنامه آسان است مخصوصاً برنامه‌های کلی و پادرهوایی مثل ارتقای جایگاه فلان و دفاع از حریم بهمان که در واقع شعارهای دهان‌پرکن و در بهترین حالت «هدف» هستند نه برنامه مشخص. اگر هم برنامه‌ای به‌نظرتان جذاب آمد، آن را با کارنامه فعالیت‌های گذشته‌اش مقایسه کنید و البته دقت کنید برنامه آن‌قدر مشخص و قابل اندازه‌گیری باشد که شش ماه بعد بشود طرف را بازخواست کرد که به چند درصد از آن جامه عمل پوشانده‌ای.
– منظور از کارنامه هم «کارنامه موثر صنفی» است نه حضور در چندین و چند جایگاه معمولاً انتصابی که از آن خیری به کسی (جز شخص کاندیدای مورد نظر) نرسیده باشد!
– هر جا هم شعارهای بزرگ و عوام‌پسند و به‌ویژه سیاه‌نمایی و تخریب دیگران (همه بدند جز من!) شنیدید، فرار کنید! بالاخره ما در این مملکت جز تجربیات صنفی، تجربیات اجتماعی و سیاسی و… هم داریم.
– هر کدام از ما علاوه بر پایگاه صنفی، معمولاً وابستگی‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، کاری و… هم داریم؛ اما دقت کنید وابستگی‌های خاص کاندیدای مورد نظر چنان نباشد که بر تمام شخصیت او سایه افکنده و او را از محنت صنف و مردم بی‌غم کرده باشد. ما نماینده‌ای نمی‌خواهیم که تنها دنبال منافع ایده یا جمعی خاص باشد یا به مشکلات گروهی خاص رسیدگی کند و به‌اصطلاح «هوای‌شان را داشته باشد».
به‌هرحال از من گفتن بود! ما فقط «اختیار» برگه رایی را که در دستان ماست نداریم، در برابر آن «مسوولیت» هم داریم. مشکلات صنفی جامعه پزشکی (چه عمومی، چه متخصص و چه سایر رشته‌های وابسته) هم آن‌قدر زیاد و اوضاع آینده این جامعه آن‌قدر پیچیده و مبهم است که نمی‌شود از همین یک برگه رایی که هر چهار سال یک‌بار به صندوق انداخته می‌شود، به‌راحتی گذشت. هر چه باشد در این جزایر پرآشوب نظام سلامت، تا اتحادیه‌های صنفی شکل نگرفته، تنها نظام پزشکی است که «خانه» مشترک همه ماست!
ضمایم:
ماده ۲. اهداف سازمان عبارت‌اند از:
الف. تلاش در جهت تحقق بخشیدن به ارزش‌های عالیه اسلامی در کلیه امور پزشکی
ب. تلاش در جهت پیشبرد و اصلاح امور پزشکی
ج. مشارکت در جهت ارتقای سطح دانش پزشکی
د. حفظ و حمایت از حقوق بیماران
ه. حفظ و حمایت از حقوق صنفی شاغلان حرف پزشکی
و. تنظیم روابط شاغلین حرف پزشکی با دستگاه‌های ذی‌ربط در جهت حسن اجرای موازین و مقررات و قوانین مربوط به امور پزشکی.
ماده ۳. وظایف و اختیارات سازمان با توجه به اهداف فوق به شرح زیر می‌باشد:
الف. اظهارنظر مشورتی در تهیه و تدوین لوایح، طرح‌ها، تصویب‌نامه‌ها و آیین‌نامه‌های مرتبط با امور پزشکی
ب. تنظیم دستورالعمل‌های تبلیغاتی و آگهی‌های دارویی و مواد خوراکی و آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی و امور پزشکی و اعلام به مراجع ذی‌ربط
تبصره: سازمان نظام پزشکی موظف است حداکثر ظرف مدت پانزده روز از تاریخ وصول استعلامیه، نظر خود را به مراجع ذی‌ربط اعلام نماید.
ج. تدوین و تصویب مقررات و ضوابط خاص صنفی مربوط به استاندارد کردن تابلوها و سرنسخه‌های موسسات پزشکی و پزشکان شاغل حرف پزشکی و وابسته پزشکی
د. اجرای برنامه‌های آموزش مداوم اعضای موضوع این قانون در راستای قانون آموزش مداوم جامعه پزشکی با مجوز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
هـ. صادر نمودن کارت عضویت برای اعضای سازمان موضوع این قانون
و. رسیدگی انتظامی به تخلفات صنفی و حرفه‌ای شاغلین حرف پزشکی که عنوان جرایم عمومی را نداشته باشند
ز. اظهارنظر کارشناسی در مورد جرایم پزشکی بهعنوان مرجع رسمی به دادگاه‌ها و دادسراها
ح. همکاری با مراجع ذی‌صلاح در جهت رسیدگی به تخلفات غیرصنفی و جرایم شاغلین به حرف پزشکی و وابسته به پزشکی و اظهارنظرهای کارشناسی مشورتی در این رابطه با مراجع ذی‌ربط
ط. همکاری با مراجع ذی‌صلاح در جهت حفظ احترام و شوون پزشکی در جامعه
ی. همکاری با مراجع ذی‌ربط در جهت گسترش فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی و انتشارات پزشکی
ک. اظهارنظر و مشارکت فعال به هنگام تعیین یا تجدیدنظر در تعرفه‌های خدمات بهداشتی و درمانی بخش دولتی و تعیین تعرفه‌ها در بخش غیردولتی براساس ضوابط بند ۸ ماده ۱ قانون بیمه همگانی خدمات درمانی کشور مصوب ۱۳۷۳/۸/۳ و همکاری با مراجع ذی‌صلاح در اجرای آن
تبصره: درصد تعهد سازمان‌های بیمه‌گر در قبال تعرفه‌های فوق توسط شورایعالی بیمه خدمات درمانی همه‌ساله تعیین خواهد شد.
ل. اظهارنظر و مشارکت فعال در تعیین و یا تجدیدنظر در میزان مالیات و عوارض مشاغل موسسات و شاغلان حرف پزشکی و همکاری با مراجع ذی‌صلاح در وصول آن
م. مشارکت در تدوین آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های نظارتی درمورد مطب‌ها، موسسات درمانی و بهداشتی و دیگر مراکز پاراکلینیک در بخش خصوصی
ن. صدور پروانه اشتغال مطب‌های پزشکی و حرف وابسته و تمدید آن‌ها و مشارکت در صدور پروانه موسسات پزشکی براساس مقررات و ضوابط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
ق. عضویت در شوراهای گسترش و برنامه‌ریزی دانشگاه‌ها و مشارکت در تعیین ظرفیت دانشگاه‌های دولتی و غیردولتی
ر. همکاری در تدوین آیین‌نامه‌های ارزشیابی و مشارکت در اجرای آن برای مراکز درمانی و بیمارستانی
ش. کمک به رفع مشکلات رفاهی و مالی شاغلان حرف پزشکی کم‌درآمد و خسارت‌‌دیده ازطریق صندوق تعاون و رفاه
ت. همکاری با مراجع ذی‌ربط در ارایه خدمات امدادی، بهداشتی و درمانی به هنگام بروز حوادث و سوانح غیرمترقبه از طریق تشویق و بسیج اعضای سازمان
س. مشارکت فعال در تدوین برنامه‌های آموزشی گروه پزشکی
ع. همکاری و مشارکت در جهت اشتغال فارغ‌التحصیلان گروه پزشکی
ف. انجام کلیه مسوولیت‌ها، وظایف و اختیاراتی که تاکنون در قوانین مختلف از سوی مجلس شورای اسلامی به سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران محول گردیده است.
پزشكان گيل
فرستادن نامه به این نویسنده | همه‌ی نوشته‌های پزشكان گيل
