پزشکان گیل

بخش اورژانس با طعم کرونا

بدست پزشكان گيل • 31 مارس 2021 • دسته: تیتر اول٬ نما٬ هنر و پزشکی

روایت تصویری دکتر اسکات کوبنر پزشک اهل لس‌آنجلس از دنیاگیری کووید ۱۹

ترجمه و تلخیص: دکتر بابک عزیزافشاری

در وانفسای دنیاگیری که نفس کارکنان درمانی را طوری گرفته که پیش از این هیچ‌چیز هرگز نگرفته بود، یک پزشک اورژانس در بیمارستانی در لس‌آنجلس از دریچه دوربین خود به ثبت روایت این روزها پرداخته است.

دکتر اسکات کوبنر دستیار ارشد درمانگاه اورژانس مرکز پزشکی لس‌آنجلس کانتی – دانشگاه کارولینای جنوبی (ال‌ای‌سی-یواس‌سی) و همچنین یک عکاس آماتور است. تصویر سیاه و سفید او روایت درد، اضطراب، و آشفتگی واحدهای درمانی در مواجهه با تاخت‌وتاز کروناست.

چند ماه از دنیاگیری نگذشته بود که دکتر کوبنر به این فکر افتاد که از صحنه‌هایی که در بیمارستان می‌دید عکس بگیرد.

او می‌گوید متوجه شده که ثبت این بخش از تاریخ و همه تغییرات و تجربیاتی که در آن گوشه کوچک از جهان داشتند چقدر مهم است. افزایش موارد ابتلا و بستری در ماه دسامبر و ژانویه شکل انفجاری داشت. با ادامه آن روزهای دلخراش، کوبنر فکر کرد این تصاویر ارزش اشتراک‌گذاری با دیگران را دارد.

او شدت رنج انسانی را که هر روز شاهد آن است عمیق، اسف‌بار، و فراموش‌نشدنی توصیف می‌کند: مردم باید واقعیت‌های دنیاگیری را ببینند. هر ساعت دو نفر می‌میرند و ما می‌توانستیم از مرگ آنان جلوگیری کنیم.

کوبنر نمی‌توانست از بیماران خود عکس بگیرد. او پس از پایان شیفت در بیمارستان می‌ماند یا در روزهایی که شیفت او نبود برای عکاسی به بیمارستان می‌آمد. در یکی از تصاویر یک کاور شفاف پلاستیکی را روی دیوار می‌بینیم که مجموعه‌ای از عکس‌های کارکنان است که قبلاً برای شناسایی روی روپوش خود نصب می‌کردند. او می‌گوید کم‌کم وضعیت جدید عادی شده و افراد یکدیگر را از چشم‌های هم تشخیص می‌دهند.

کوبنر می‌گوید نظرات مردم از سراسر جهان درباره این عکس‌ها اغلب حاکی از ناراحتی و در عین‌حال همدردی آنان مایه تسلای او بوده است: بسیار غم‌انگیز است که تقریباً در همه‌جای جهان پزشکان با چالش‌های مشابهی روبه‌رو هستند.

یکی از بهترین عکس‌های کوبنر صحنه احیای یک بیمار جوان است. چشم‌های دکتر مولی گراسینی در این عکس تنها بخشی از چهره اوست که می‌توانیم ببینیم و سرشار از حس امید به مانیتور دوخته شده است.

کوبنر می‌گوید وقتی اطلاعات غلط و اخبار جعلی درباره دنیاگیری به بحران کروناویروس دامن می‌زند، عکاسی یکی از ابزارهای مهم برای مستندسازی ابعاد مختلف آن است: برای بسیاری از مردم باور واقعیت سخت است مگر این‌که به چشم خود آن را ببینند و این می‌تواند به گسترش و تقویت پایبندی به مواردی مانند ماسک، فاصله اجتماعی و واکسن کمک کند.

در این‌جا چند عکس از این مجموعه را تقدیم می‌کنیم. برای مشاهده عکس‌های بیشتر، در کانال تلگرامی مجله هشتگ #کروناگرافی را جستجو کنید.

یکی از پرسنل آتش‌نشانی لس‌آنجلس در حال ارایه گزارش به پزشک اورژانس: «تخت خالی آی‌سی‌یو، یعنی جای مطمئن برای درمان بیماران بدحال، نداریم.» در بعضی اورژانس‌ها در لس‌آنجلس بیماران در داخل آمبولانس ساعت‌ها برای خالی شدن یک تخت منتظر می‌مانند. برخی در صف انتظار جان می‌سپارند. حمله قلبی، سکته مغزی، چاقوخوردگی، آپاندیسیت، هیچ‌کدام اهمیتی به کرونا نمی‌دهند. ولی شما می‌توانید اهمیت بدهید. این کار را به‌عنوان هدیه کریسمس برای دیگران انجام دهید. خانه بمانید. ماسک بزنید. مراقب یکدیگر باشید.

دکتر برت بارو و دکتر سیمون میلر به‌سرعت مشغول احیای بیمار مبتلا به کووید-۱۹ هستند. بوق مانیتورها، دستورهای دارویی، و درخواست برای انجام اقدامات پزشکی: مراقبت از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ به معنی کار گروهی یک‌پارچه در بدترین شرایط است. جای شکر دارد که چنین صحنه‌های آشفته‌ای با فروکش همه‌گیری در بخش ما و لس‌آنجلس رو به کاهش است. با این‌حال باید به‌یاد داشته باشیم که هر عدد در واقع یک انسان است- یک مادر، یک برادر، یک دوست- که هنوز درد می‌کشد. این کار گروهی باید در خارج از بخش اورژانس و سراسر جامعه ادامه یابد. ما برای موفقیت در واکسیناسیون، فاصله اجتماعی و سایر اقدامات حفاظتی نیاز به کار گروهی داریم. این شانس را داریم که با هم بجنگیم و کاری کنیم که پیک اخیر بیماری آخرین پیک باشد. احتیاط کنید. ماسک بزنید. مراقب یکدیگر باشید.

دکتر داریا اوسیپچوک برای لوله‌گذاری یک مرد جوان با زجر تنفسی آماده می‌شود. لوله‌گذاری و اتصال بیمار به ونتیلاتور همواره بخشی از کار پزشکان اورژانس بوده است؛ ولی معمولاً بیمار در نهایت بهبود می‌یابد و به زندگی عادی بازمی‌گردد. وضعیت این روزها با دنیاگیری کرونا برعکس شده است. به‌ندرت کسی که کارش به ونتیلاتور بکشد، زنده می‌ماند. در خانه بمانید. ماسک بزنید. تعطیلات ارزش کل زندگی را ندارد.

دکتر برت بارو بر بالای سر یک بیمار با او صحبت می‌کند. او در منزل به‌سرعت دچار افت اکسیژن (هیپوکسمی) شده و هم‌اکنون برای زنده ماندن احتمالاً نیاز به ونتیلاتور خواهد داشت. تصاویری که هر روز می‌بینم— رنج عمیق بشر که هر روز شاهد آن هستم و همه تلاش خود را در به اشتراک‌گذاری آن‌ها به‌کار می‌گیرم— می‌تواند تاثیرگذار، تاثرانگیز و فراموش‌نشدنی باشد. مردم باید چهره واقعی دنیاگیری را ببینند: دو مرگ در هر ساعت در لس‌آنجلس که می‌شد جلوی آن را گرفت. در خانه بمانید. ماسک بزنید. مراقب هم باشید. اگر شد، واکسن بزنید. این تنها راه زنده ماندن است.

با افزایش موارد بیماری در نیویورک، چادرهای صحرایی برپا شده و آماده پذیرش بیماران در مواقع اضطراری است.

دکتر مولی گراسینی ضربان قلب و علایم حیاتی بیمار را در مانیتور کنترل می‌کند. این نبرد علیه ویروس نیست. نبرد علیه خودخواهی بشر است. در خانه بمانید. ماسک بزنید. برای یک لحظه بیایید به ایده‌آل‌هایی که به آن‌ها باور داریم واقعاً عمل کنیم. به دیگران فکر کنید. آیا این دورهمی‌های خانوادگی در تعطیلات ارزش جان یک نفر دیگر را دارد؟