پزشکان گیل

تا آن‌جایی که به‌خاطر داریم، ما در کودکی همواره آدمی خوش‌بین و خوش‌خلق بودیم! فکر می‌کردیم همه‌چیزمان در دنیا بهترین است: از حیاط مدرسه‌مان که چندین زمین بازی را در خود جای می‌داد و ما تصور می‌کردیم بزرگ‌ترین مدرسه‌ی کل عالم است تا پیکان جوانان پدرمان که یک کاربورات و دو چراغ بیشتر از پیکان‌های دیگر داشت!… تا حتی دروازه‌بان تیم ملی فوتبال‌مان که سرسختانه معتقد بودیم عکس‌العمل‌هایش از سپ‌ مایر هم سریع‌تر است. (تیپش که دیگر جای خود داشت!) خلاصه حسابی از خودمان و متعلقات‌مان راضی بودیم!
ناگهان نمی‌دانم چه موقع و چه‌طوری چه بیماری منحوسی سراغ‌مان آمد که همه‌چیزمان وارونه شد و نهایتاً شدیم همین آدم نحس و نکبتی که الان هستیم! از ذکر جزییات عاجزیم برای این‌که نحوست‌مان را بیشتر می‌کند، اما خلاصه‌ی کلام این است که حالا نسبت به همه‌چیز مشکوک‌ایم؛ در پی هر لبخندی نقشه‌ای پلید می‌بینیم و خلاصه مدام این احساس را داریم که سرمان کلاه رفته است. (بدبختی این‌جاست که در اکثر اوقات هم احساس‌مان درست از آب در می‌آید!)
… با این‌همه هر روز به خودمان نهیب می‌زنیم که غرولند بس است، کج‌خلقی کافی است، بدبینی ثمری ندارد… اما نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود… تلاش‌های زیادی هم کرده‌ایم تا ملزومات بهبودی را فراهم کنیم. مثلاً مدتی ا‌ست که دیگر تلویزیون نگاه نمی‌کنیم (از هیچ نوعش!) از دکه‌ی روزنامه‌فروشی به‌جای مطبوعات موز می‌خریم! با احدی بحث سیاسی یا حتی اقتصادی نمی‌کنیم… من‌باب مثال حتی نمی‌دانیم وزیر کشور یا اقتصادمان کیست… با این وجود خلق‌مان چندان بهتر نمی‌شود. در چنین مواردی عکس‌العمل طبیعی ما این است که بگردیم و مقصری پیدا کنیم و برای این منظور معمولاً نزدیک‌ترین افراد مناسب‌ترین هستند!… اما واقعیت این است که این کج‌خلقی نتیجه‌ی دل‌آشوبه‌ی مدامی است که به آن گرفتاریم و این دل‌آشوبه خود نتیجه‌ی این برهه‌ی همیشه حساس است. (قاعدتاً برهه نمی‌تواند همیشگی باشد اما ما قبلاً در مورد قاعده صحبت کرده‌ایم.) بالاخره آدرنالین‌دان (بر وزن سنگدان، کماجدان و …) هم ظرفیتی دارد!… (نمی‌دانیم کدام نویسنده‌ی بزرگی بود که توصیه کرده بود در نوشته‌های‌تان زیاد از علامت تعجب استفاده نکنید، چرا که همانند آن است که به لطیفه‌ی خود بخندید… اما ما بدون علامت تعجب، پرانتز و سه نقطه کارمان پیش نمی‌رود!…)
بگذریم! حداقل از نظر تقویمی بوی بهار به مشام می‌رسد و نوروز در هر شرایطی شادی‌آور است چرا که حداقل امید به تحول و آرزوی حال احسن را زنده می‌کند. این‌که لباس نو و تمیز بپوشی و به دیدار دوستان و آشنایان بروی و عیدی بگیری، عیدی بدهی و… همگی اگر نه از سرِ انجام وظیفه باشد، حال آدمی را خوش می‌کند…
ما در آستانه‌ی این سال نو، نه از سرِ انجام وظیفه بلکه از ته دل، برای همه‌ی شما حالی خوش و خوش‌حالی آرزو می‌کنیم!

دکتر امید زرگری
متخصص پوست
نشانی: رشت، پل بوسار، ساختمان پزشکان دانا، طبقه‌ی سوم، واحد یک، تلفن: ۷۲۲۷۵۲۰

Website: iranderma.com; drzargari.com
Email: ozargari@iranderma.com