پزشکان گیل

به احترام دکتر عنایت‌الله رحیمیان (۲۴ فروردین ۱۳۱۰- ۱۶ آبان ۱۳۹۴)

دکتر مسعود جوزی

دکتر عنایت‌الله رحیمیان روز ۲۴ فروردین ۱۳۱۰ در «سخت‌سر» (رامسر فعلی) به‌دنیا آمد. پنج سال ابتدایی را در همین شهر گذراند و پس از سه سال که به‌علت نبودن دبیرستان در رامسر، ناچار به ترک نحصیل شد، برای ادامه‌ی تحصیل به شهسوار (تنکابن فعلی) رفت. پنج سال دبیرستان را در تنکابن خواند و برای گذراندن سال ششم طبیعی به تهران رفت. پس از گرفتن دیپلم با گذراندن کنکور در دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته و در سال ۱۳۴۰ فارغ‌التحصیل شد.
در سال ۱۳۴۱ در وزارت بهداری استخدام و به تالش اعزام شد. یک سال بعد به بندر انزلی رفت تا سال ۱۳۴۷ که در آزمون تخصص جراحی دانشگاه تهران پذیرفته و راهی بیمارستان هزار تختخوابی (امام خمینی فعلی) شد. اما دوره‌ی جراحی برای دکتر رحیمیان فرجامی خوش نداشت. در مرداد ۱۳۵۰ و پس از آن‌که ساواک پی برد که او درمان جراحی پنج تن از چریک‌های مسلح خیابان‌های تهران را برعهده داشته است، دستگیر شد. در زندان به گواهی همبندان تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها قرار گرفت تا زهر چشمی برای دیگران باشد. شدت آزارها چنان بود که وقتی پس از سه سال به خانه بازگشت، بازشناختنش برای خانواده هم سخت بود.
دکتر رحیمیان که اینک در ۴۳ سالگی تن و جانی رنجور داشت، پس از چند ماه برای فراموش کردن این خاطرات تلخ بار دیگر راهی گیلان و تالش شد و تا پایان سال ۱۳۵۷ که موج انقلاب او را به مرکز استان کشاند، جراح و رییس بیمارستان تازه‌تاسیس آن شهر بود. با آغاز سال ۱۳۵۸ او که کارمند «جمعیت شیر و خورشید سرخ» (هلال احمر فعلی) بود به رشت آمد و در بیمارستان «کورش» این جمعیت که آن زمان یک بیمارستان عمومی (جنرال) بود و به‌زودی به «دکتر حشمت» تغییر نام داد، مشغول به‌کار شد.
اما کار مهم دکتر رحیمیان در رشت نه ریاست این بیمارستان یا بعدها بیمارستان «پورسینا» که پایه‌گذاری نخستین بیمارستان خصوصی بزرگ این شهر بر بازمانده‌ی بیمارستان و زایشگاه کوچکی بود که با مهاجرت موسسانش به خارج از کشور، در معرض تعطیلی قرار داشت. در آن جو ابتدای دهه‌ی ۶۰ که زمین و زمان با خصوصی و خصوصی‌سازی مخالفت می‌کرد، راه‌اندازی بیمارستان خصوصی «آریا» کاری کارستان بود که به‌کمک ارتباط دوستانه‌ی او با امام جمعه‌ی وقت رشت زنده‌یاد حاج صادق احسانبخش و همدلی یارانی چون دکتر عبدالحسین صابر و دکتر محمدعلی چینی‌چیان و خرید سهام از سوی ۵۰ تن از پزشکان گیلانی ممکن شد. با این همت جمعی جامعه‌ی پزشکی استان، بیمارستان آریا پس از اندک زمانی از محل قبلی خود در سبزه‌میدان رشت به محل فعلی در نزدیکی فرودگاه این شهر منتقل و نقطه‌ی عطفی در تاریخ تحولات پزشکی استان گیلان شد.

دکتر رحیمیان در کنار آیت‌الله احسانبخش

مطالعات فرهنگی و تاریخی بخش دیگری از شخصیت دکتر رحیمیان بود که هر چه سنش بالاتر می‌رفت و با دنیای پرجنب‌وجوش جراحی و مدیریت بیمارستان فاصله می‌گرفت، بیشتر بدان گرایش می‌یافت. در کنار مقالات منتشر نشده‌ی بسیار، مهم‌ترین میوه‌ی این مرحله از زندگی اندیشگی او انتشار کتاب «سخت‌سر یا رامسر در گذر زمان» در سال ۱۳۹۰ بود که در نزدیک به ۷۰۰ صفحه اطلاعات گوناگون تاریخی، جغرافیایی، اسطوره‌ای، مردم‌شناسی، زبان و فولکلور این شهرستان را گرد آورده بود.
دکتر عنایت‌الله رحیمیان در سال‌های اخیر عضو انجمن فرهنگی «مهرورزان گیل» بود و علاوه بر حضور در نشست‌های ماهانه‌ی این انجمن، از نویسندگان ثابت فصل‌نامه‌ی «ره‌آورد گیل» به شمار می‌رفت. وی در سال ۱۳۸۶ از سوی سازمان نظام پزشکی رشت به‌عنوان پزشک نمونه برگزیده شده و در یکی دو سال اخیر در چند نشست نکوداشت از سوی نهادهای فرهنگی و مردمی استان مورد تقدیر قرار گرفته بود.
به‌دنبال درگذشت دکتر رحیمیان چند مراسم گرامیداشت از سوی دوستان و همکارانش در رامسر و رشت برگزار شد. از جمله در مراسم شامگاه ۲۶ آبان ۱۳۹۴ در تالار «دیدار» رشت که با اجرای هوشنگ عباسی و حضور دوستانش در جامعه‌ی پزشکی و فرهنگی استان برگزار شد، دکتر صابر، دکتر یونس رنجکش، دکتر ابوالقاسم پیروزی، دکتر چینی‌چیان، محسن آریاپاد و مهران برزیگر ماچیانی هر یک با سخنانی خاطراتش را گرامی داشتند و نماهنگ زیبایی نیز از تصاویر وی با صدای ناصر مسعودی (که خود نیز در این مراسم حضور داشت) پخش شد.