پزشکان گیل

دکتر علیرضا خاقانی

یکی از همکاران بیماری را برای ساخت پروتز دست معرفی کرده و برای ساعت ۶ عصر وقت گرفته بود. گفته بود عراقی است و نظامی.
تابه‌حال بیماران عراقی زیادی برای ساخت پروتز به مطبم مراجعه کرده بودند. عراق به‌علت جنگ‌های مکرر در دهه‌های گذشته، بیماران قطع عضو زیادی دارد و چون ایران از نظر درمان وضعیت مناسب‌تری دارد و نزدیک است، هزینه‌های کمتری برای بیماران دارد و یکی از اولویت‌های آن‌ها برای درمان محسوب می‌شود.
بیمار را که مردی باوقار و بسیار مبادی آداب بود، ملاقات کردم. از کل کف دست فقط شستش سالم مانده بود. به زبان انگلیسی مسلط بود. می‌گفت پروتز دست را می‌خواهد پیش نوه‌‌اش استفاده کند که سه سال دارد و از شکل دستش می‌ترسد!
۶۵ ساله بود و دستش حدود ۳۰ سال پیش آسیب دیده بود. از زمان آسیب و وضعیت محل قطع‌شده به‌سادگی می‌شد حدس زد که این حادثه در جنگ ایران و عراق پیش آمده است. تصمیم گرفتم از او نپرسم چون اگر جوابش همان بود که حدس زده بودم، ممکن بود هم من و هم او معذب شویم.

عکس: کاوه گلستان

فکر ‌کردم چه ساده می‌شد در همین سالن انتظار مطب با مردی ملاقات کند که در نوجوانی در جبهه پای خود را ازدست داده و برای تعمیر پروتز آن مراجعه کرده است. حتی خیلی ساده می‌شد تصور کرد آن مرد ایرانی روزی در جنگ سر خود را با ترس از خاکریز بالا آورده و چند گلوله به‌سمت سنگر روبه‌رو شلیک کرده که یکی از گلوله‌ها هم به دست این مرد ۶۵ ساله عراقی خورده باشد. مردی که البته در آن زمان ۳۵ سال بیشتر نداشت و البته نوه هم نداشت.

دکتر علیرضا خاقانی
دکترای ارتوپدی فنی

Email: Khaghaniali@yahoo.com
Telegram: t.me/KhaghaniArt