مهاجرت به استرالیا
بدست پزشكان گيل • 22 ژوئن 2010 • دسته: تیتر اول٬ وبنوشتاگر یادتان باشد، تا به‌حال دو بار در شماره‌های ۶۸ و ۷۵ یادداشت‌هایی از یک خانم دکتر ایرانی مقیم استرالیا منتشر کردیم (میتوانید آن یادداشت‌ها را با عناوین «آن سوی آب» و «این‌جا و آن‌جا» در بخش «وب‌نوشت» سایت مجله مرور کنید.) پس از انتشار آن دو مطلب در وب‌سایت مجله، همکاران زیادی با گذاشتن نظر یا ارسال ای‌میل، شرایط کار در استرالیا را جویا شدند که یادداشت زیر در پاسخ به این نیازها نوشته و به خوانندگان ما تقدیم شده است. از لطف خانم دکتر سپاسگزاریم.
خیلی وقت است به تعداد زیادی از کسانی که برایم ای‌میل فرستاده و راجع به کار و پروسه‌ی کاری استرالیا سوال داشته‌اند قول داده‌ام که یک مطلب مفصل بنویسم. فقط از اول بگویم هر چه این‌جا می‌نویسم بر مبنای تجربیات محدود من است و صرفاً در مورد پزشکان صدق می‌کند. این یادداشت جنبه‌ی اطلاع‌رسانی دارد و اصلاً برای بحث کردن در مورد مهاجرت نوشته نشده است. هر چند اگر اطلاعات تکمیلی داشته باشید، شدیداً استقبال می‌شود.
من در چند قسمت توضیحاتم را می‌نویسم.
مهاجرت
اول برویم سر جریان مهاجرت!
خیلی‌ها می‌پرسند: نظر تو چیست؟ آیا آن‌جا بهتر است یا ایران؟ کار پزشکی کجا بهتر است؟ و سوالات مشابه…
ببینید؛ هر کس شرایطی دارد که مختص خود اوست. دوستی که بعد از سال‌ها کشیک‌های سخت و پاس کردن امتحانات وحشتناک بورد و… تخصصش را گرفته و الان هم کار می‌کند، یا کسی که در ایران از کار و زندگی‌اش رضایت نسبی دارد، خوب طبیعتاً اگر بیاید این‌جا راضی نمی‌شود. مهاجرت کار ساده‌ای نیست. هزار جور مشکل و دردسر پیش‌بینی نشده اتفاق می‌افتد. ممکن است طی مهاجرت شرایط‌تان خیلی بدتر بشود (یا بهتر) و همه به شرایط خودتان، توانایی‌ها، توقعات و انگیزه‌ی شما بستگی دارد. اما مسلماً تجربه‌ی بی‌نظیری است!
ویزا
اما پروسه‌ی مهاجرت؛ شاغلان رشته‌های دیگر مثل مهندسی اکثراً با اقامت می‌آیند. اما پزشکان معمولاً با ویزاهای متفرقه مثل ویزای کار (۴۵٧) یا توریستی به استرالیا می‌آیند و بعد از گذراندن یک‌سری امتحانات و گرفتن «فول رجیستریشن» (مجوز کامل) برای اقامت اقدام می‌کنند.
البته جدیداً شنیده‌ام ویزای دیگری هم هست (۴٧۵) که برای گرفتن آن باید یک اسپانسر ایالتی داشته باشید، شغل‌تان در لیست مشاغل مورد نیاز باشد و تعهد بدهید که (اگر اشتباه نکنم) از ٣ سال مدت ویزای‌تان حداقل دو سالش را در مناطق Regional و خارج از ۴ شهر اصلی (سیدنی، ملبورن، بریزبین و پرت) زندگی کنید و بعد خودبه‌خود پروسه‌ی اقامت شما انجام می‌شود. البته این ویزا حداقل یک سال کار دارد و باید نمره‌ی IELTS شما ۶ باشد.
اقدام برای کار
برای کار، بستگی دارد به این‌که شما چه شرایطی دارید؛ متخصص هستید یا عمومی، چند سال سابقه‌ی کار دارید و هدف و برنامه‌ی زندگی‌تان چیست؟
اطلاعاتی که من می‌دهم بیشتر در مورد پزشکان عمومی است. چون من تا حالا فقط یک متخصص را دیده‌ام که توانست بعد از دو سال در تخصص خودش (روانپزشکی) به‌عنوان متخصص کار کند و بقیه از رده‌های اولیه شروع کردند!
در هر حال متخصص‌هایی که می‌خواهند شانس خود را امتحان کنند، می‌توانند با کالج مربوطه‌شان مکاتبه کنند و مدارک را بفرستند که ارزیابی و وقت مصاحبه تعیین شود. مصاحبه‌ی حضوری در استرالیا و در کالج مربوطه انجام می‌شود و معمولاً تمایل دارند که متخصصان انگلیسی، امریکایی و کانادایی را تایید کنند.
جزیی که در هر حال ثابت است، گذراندن امتحان IELTS است.
امتحان IELTS یکی از امتحانات بین‌المللی زبان است که در کشورهایی مثل استرالیا و کانادا و انگلیس بیشتر اعتبار دارد. از ۴ بخش Reading، Speaking، Listening و Writing تشکیل شده است. هر بخش حداکثر نمره‌اش ٩ است و معدل هم از ٩ حساب می‌شود. برای رشته‌های پزشکی و پرستاری حداقل نمره‌ی ٧ از هر بخش و معدل ٧ لازم است. این امتحان را خیلی ساده نگیرید. فکر نکنید حالا می‌روم آن‌جا توی محیط که باشم زبانم پیشرفت می‌کند و راحت پاسش می‌کنم. تا نمره‌ی ۶ را راحت میتوانید به‌دست بیاورید. اما برای بیش از آن باید زحمت بکشید. بارها پیش می‌آید که نمره‌ی مطلوب را می‌گیرید اما فقط یکی از این ۴ تا مثلاً می‌شود ۵ یا ۶٫ آن وقت است که همه‌ی محاسبات‌تان نقش بر آب می‌شود.
شدیداً توصیه می‌کنم این امتحان را در ایران پاس کنید و بعد بیایید.
فول رجیستر یعنی چه؟
پزشکان تقریباً در هر کشوری غیر از کشور محل فارغ‌التحصیلی‌شان اگر بخواهند کار کنند باید امتحانات آن کشور را بدهند. در استرالیا ارزیابی این‌که آیا شما شرایط کار را دارید یا نه در مرحله‌ی اول برعهده‌ی AMC است. اگر بخواهید بدون قید و شرط در هر نقطه‌ی استرالیا اجازه‌ی کار داشته باشید، یک راهش این است که «فول رجیستر» بشوید، یعنی دو مرحله‌ی امتحان AMC را بدهید و یک سال هم زیر نظر یک سوپروایزر کار کنید. دو مرحله امتحان شامل MCQ (Multiple Choice Questions) و Clinical Exam است.
برای این‌که این امتحانات را بدهید، اول یک قسمت کارهای اداری شامل ارسال مدارک به سازمان و تایید مدرک تحصیلی‌تان در دانشگاه محل تحصیل باید انجام شود. مکاتبه با دانشگاه محل تحصیل شما برای تایید مدارک‌تان به‌عهده‌ی EICS است (همان سازمانی که برای امتحانات امریکا هم این کار را انجام می‌دهد). وقتی این کارهای اولیه انجام شد، شما اجازه دارید امتحانات را بدهید. MCQ را میتوانید در استرالیا یا خارج از استرالیا امتحان بدهید اما امتحان کلینیکال حتماً در داخل استرالیا برگزار می‌شود. توصیه می‌کنم یکی دو سال بعد از شروع کار در استرالیا این امتحان را بدهید. برای هر دو امتحان کلی Recall وجود دارد که در حقیقت مجموعه‌ای است که همه‌ی کسانی که در این امتحانات شرکت کردند به‌خاطر داشته و نوشته‌اند!
تا این‌جای کار تقریباً برای همه‌ی پزشکان مشابه است.
درخواست شغل
از این به بعد بستگی دارد به سابقه‌ی کارتان. اگر تازه یا چند سال است که فارغ‌التحصیل شده‌اید، معمولاً میتوانید کار بیمارستانی پیدا کنید که حقوق پایین‌تری دارد. اما راه برای ادامه‌ی تحصیل و تخصص همین است! بعد از دو امتحان MCQ و IELTS (یعنی پیش از گذراندن امتحان کلینیکال و «فول رجیستر» شدن) میتوانید برای کار درخواست بدهید. لازم است با بیمارستان‌های مختلف در تماس باشید. یک رزومه یا CV (Curriculum Vitae) خیلی خوب متناسب با کاری که درخواست می‌کنید داشته باشید. برای این‌ها CV خیلی مهم است. در حقیقت با CV دارید خودتان را معرفی می‌کنید: همه‌ی سوابق کاری با جزییات، دوره‌هایی که گذرانده‌اید و مدارکی که دارید، مهارت‌ها و حتی روحیات‌تان!
چند نکته در مورد نوشتن CV مهم است:
– اول سعی کنید با تعاریف آشنا شوید. مثلاً تعریفی که از کار پزشکی عمومی (GP) در ایران می‌شود با تعریف آن در این‌جا فرق دارد.
– فکر نکنید اگر مثلاً رییس دانشگاه را به‌عنوان معرف (ریفری) خودتان انتخاب کنید دیگر مو لای درز کارتان نمی‌رود. ریفری باید کسی باشد که مستقیماً با شما کار کرده باشد، شما را بشناسد و اگر لازم باشد شفاهاً در مورد شما حرف بزند یا کتباً بنویسد. پس ترجیحاً بهتر است کسی باشد که بتواند انگلیسی بنویسد و حرف بزند.
– فرمت CV معمولاً فرمت مشخصی است که حتماً همه می‌دانید. فقط مدیکال بورد کوئینزلند و کالج GP فرمت مخصوص دارند که میتوانید از سایت‌شان پیدا کنید.
– سعی کنید زیاد غلو نکنید و هر چه را واقعاً از پسش برمی‌آیید بنویسید که بعداً در کار مشکل پیدا نکنید.
در مورد کار پزشکی عمومی، لازم است حداقل ۵ سال سابقه‌ی کار داشته باشید. بعد از پاس کردن دو امتحان اولیه و تهیه‌ی CV، میتوانید با شرکت‌های مختلف کاریابی یا سایت‌های مربوطه مکاتبه کنید و آن‌ها به شما کلینیک معرفی می‌کنند. قرار مصاحبه می‌گذارند که معمولاً مصاحبه تلفنی است. کمتر مسایل علمی در این مصاحبه پرسیده می‌شود و بیشتر در مورد سابقه‌ی کارتان، قصدتان از مهاجرت، شرایط و برنامه‌ی آینده شما می‌پرسند. سابقه‌ی کار به‌عنوان پزشکی عمومی خیلی مورد نیاز است.
بهتر است یک نقشه‌ی استرالیا را داشته باشید یا گوگل کنید و تا حدودی با جغرافیایش آشنا باشید. حقوق GP حقوق نسبتاً خوبی است؛ البته قرارداد برحسب کلینیک‌ها فرق می‌کند.
البته جدیداً برای شروع کار GP امتحانی گذاشته‌اند به اسم PESCI که شفاهی است و باید برای امتحان در استرالیا حضور داشته باشید. بهتر است زودتر بیایید که کمی با محیط و کار در کلینیک آشنا باشید.
بعد از گرفتن پیشنهاد شغلی (Job offer) از کلینیک یا بیمارستان، آن‌ها اسپانسر شما برای ویزا می‌شوند. البته پیش از آن باید مدارک‌تان را بفرستید به «مدیکال بورد» تا رجیستر بشوید و اجازه‌ی کار در محل کارتان را داشته باشید. با رجیستر شدن میتوانید برای ویزای کار (۴۵۷) اقدام کنید.
در مورد مدیکال بورد
در حال حاضر هر ایالتی یک مدیکال بورد دارد. برحسب ایالت محل کارتان، شما در مدیکال بورد همان ایالت رجیستر می‌شوید و اجازه‌ی کار در سایر ایالت‌ها را تا زمانی که رجیستریشن آن ایالت را نگرفته‌اید ندارید. رجیستریشن هر سال تمدید می‌شود. از اول جولای امسال استرالیا National Medical Board خواهد داشت که ظاهراً کار را ساده می‌کند و با یک بار رجیستریشن اجازه‌ی کار در کل استرالیا را خواهید داشت. البته این مربوط به افرادی است که فول رجیستر هستند (پاس کردن هر دو امتحان AMC و یک سال کار با سوپروایزر). تا پیش از آن شما Specific registration دارید که فقط در محل کار خودتان که اسپانسر شما شده و سوپروایزر شما را معرفی کرده است اجازه‌ی کار می‌دهد.
اطلاعات بیشتر
این به‌طور خلاصه کل مراحل بود. طبعاً شما میتوانید خودتان اطلاعات کامل و جزیی‌تر را خیلی راحت با جستجو در گوگل و مطالعه‌ی سایت مربوطه به‌دست بیاورید. اگر قصد زندگی در استرالیا را دارید، سعی کنید با کامپیوتر و جستجوی اینترنتی آشنا باشید که خیلی لازم است.
من در زیر نشانی چند سایت را که اطلاعات بالا را کامل‌تر در آن پیدا می‌کنید می‌نویسم. ممکن است متوجه بشوید که بعضی از اطلاعاتی که من نوشته‌ام تا حالا تغییر کرده است که چیز عجیبی نیست و هر روز برحسب شرایط روز، تغییراتی در قوانین ایجاد می‌شود.
سایت AMC: www.amc.org.au
سایت اداره‌ی مهاجرت: www.immi.gov.au
یکی از سایت‌های کاریابی: www.seek.com.au
این سایت را بیشتر هندی‌ها درست کرده‌اند و بخش‌های متعدد دارد در مورد امتحان‌های کشورهای مختلف. اطلاعات جدید و خوبی در آن پیدا می‌کنید:
http://www.rxpgonline.com/amc-australia.html
این هم آدرس یکی از مراکز کاریابی برای پزشکان عمومی که تاحالا برای چند نفر از ایران کار و مصاحبه جور کرده است:
Ros Melrose
Recruitment Consultant
www.agpr.com.au
AGP Recruitment
P.O.Box 2400
Keperra 4054
Queensland
Australia
Ph: +61(07) 3355 1367
Fx: +61(07) 3355 2400
موفق باشید!
Email: parandeyemosafer@gmail.com
Weblog: http://www.parandeyemosafer.persianblog.ir/
پزشكان گيل
فرستادن نامه به این نویسنده | همه‌ی نوشته‌های پزشكان گيل
نکاتی که هرگز نشنیده‌اید
اطلاعاتی درباره‌ی انتخاب رشته‌های پزشکی
آیا می‌دانید پس از اتمام تحصیلات، کلیه‌ی فارغ‌التحصیلان اعم از سراسری و آزاد در کلیه‌ی حرفه‌های پزشکی و غیرپزشکی مطابق ماده‌‌ی۶ “قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان” مجاز به خروج از کشور نمی‌باشند؟
آیا می‌دانید حتی فارغ‌التحصیلان دانشگاه آزاد نیز در صورت تمایل به خروج از کشور و درخواست برای دریافت مدرک‌تحصیلی و ریزنمراتشان بایستی مبلغ ۴۰۰ میلیون ریال وثیقه بسپارند؟ (سراسری ۵۰۰ میلیون ریال)
آیا می‌دانید مطابق ماده‌‌ی۷ “قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان” فارغ‌التحصیلان در کلیه‌ی حرفه‌های پزشکی و غیرپزشکی دو برابر مدت تحصیل متعهد به خدمت به دولت ایران می‌باشند.
لذا پیشنهاد می‌کنیم قبل از نهایی شدن انتخابتان با افراد مطلع درباره‌ی طرح خدمت پزشکی و میزان وثیقه‌ها مشورت نمایید.
جهت اطلاع بیشتر، قوانین مربوط و مبالغ وثیقه و نیز تلفن‌های مسئولان آمده‌است:
تلفن وزارت بهداشت : ۸۸۳۶۳۵۶۰-۰۲۱ داخلی ۲۳۷۳ و ۲۳۶۶ قسمت وثیقه- قسمت خدمت طرح
اداره فارغ‌التحصیلان : ۸۱۴۵۲۷۸۶ -۰۲۱
قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان ۳۰/۱/۱۳۶۷
قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان
ماده ۱ – کلیه افراد ایرانی با تحصیلات فوق دیپلم و بالاتر که از مراکز آموزش پزشکی و پیراپزشکی در داخل یا خارج از کشور فارغ‌التحصیل‌می‌شوند و خدمت آنان از طرف وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد نیاز اعلام می‌شود مکلفند حداکثر مدت پنج سال اول اشتغال خود در‌داخل کشور و در مناطق مجاز به ترتیبی انجام دهند که در هر حال سه پنجم آن در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی باشد.
تبصره – فهرست مناطق مجاز و نیز نحوه و مدت شمول این قانون برای مدتی کمتر از پنج سال بر حسب نیاز جامعه، به تفضیل آیین‌نامه‌ای است که‌به تصویب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد رسید.
ماده ۲ – بانوان متأهل مشمول خدمت خارج از مرکز و همسران و فرزندان شهداء، اسراء و مفقودین جنگ و جانبازان انقلاب اسلامی و نیز مادرانی‌که سرپرستی یا حضانت فرزند خود را عهده‌دار هستند می‌توانند خدمت ماده ۱ این قانون را در هر نقطه از کشور انجام دهند.
ماده ۳ – کارکنان ثابت نیروهای مسلح مشمول این قانون، خدمت مربوط را در نقاط مورد نیاز نیروهای مسلح انجام خواهند داد و صدور پروانه دائم‌موکول به ارائه گواهی پنج سال خدمت در مناطق مجاز و یا حداکثر هفت سال و نیم (۷٫۵) سال خدمت در مناطق غیر مجاز می‌باشد.
تبصره – مدت خدمت دوره ضرورت و دوره احتیاط مشمولان این قانون که در حرفه پزشکی و پیراپزشکی انجام شده یا بشود از کل خدمت مقرر‌در این قانون کسر می‌گردد.
ماده ۴ – کسانی که خدمت دوره ضرورت را انجام داده و یا از خدمت معاف باشند، موظفند حداکثر یک ماه پس از فراغت از تحصیل یا اعلام‌ارزشیابی مدرک تحصیلی خارج از کشور به منظور تعیین وضعیت خود از لحاظ شمول خدمت موضوع این قانون خود را به وزارت بهداشت، درمان و‌آموزش پزشکی معرفی نمایند.
ماده ۵ – مشمولان این قانون مادام که تعهدات خود را انجام نداده‌اند، مجاز به دخالت در امور پزشکی به طور آزاد نمی‌باشند مگر با اجازه وزارت‌بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
تبصره – کسانی که تعهدات موضوع این قانون را به انجام رسانده‌اند و همچنین کسانی که دارای پروانه دائم پزشکی بوده و یا واجد شرایط تحصیل‌پروانه دائم می‌باشند در صورتی که مدرک تحصیلی جدیدی اخذ نمایند، مشمول خدمات موضوع این قانون نمی‌باشند.
ماده ۶ – مشمولان این قانون قبل از انجام تعهدات قانونی مجاز به خروج از کشور نمی‌باشند بجز در موارد زیر:
۱ – برای درمان بیماری خود یا به عنوان همراه با همسر، پدر و مادر، فرزند، برادر یا خواهر بیمار خود به تشخیص و تأیید وزارت بهداشت و درمان‌و آموزش پزشکی.
۲ – حج واجب.
۳ – انجام مأموریت‌های کوتاه مدت اداری حداکثر به مدت یک ماه.
۴ – برای اعضاء هیأت علمی مراکز آموزشی جهت شرکت در کنفرانس‌های علمی، دوره‌های آموزشی، بازآموزی، بورس‌ها، مأموریت‌های‌آموزشی.
۵ – به تبعیت از همسر در مورد آن دسته از مشمولان که همسر آنان از بورس آموزشی یا مأموریت آموزشی بیشتر از چهار ماه استفاده می‌نمایند.
۶ – اتباع خارجی که به تبعیت از همسر تابعیت کشور جمهوری اسلامی ایران را پذیرفته‌اند.
۷ – شرایط استثنایی دیگر به استناد آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به پیشنهاد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به تصویب هیأت وزیران‌خواهد رسید.
تبصره ۱ – افرادی که خدمت وظیفه عمومی را نگذرانده‌اند از لحاظ خروج از کشور تابع قانون وظیفه عمومی خواهند بود.
تبصره ۲ – مدت مأموریت‌های آموزشی بیشتر از چهار ماه جزء خدمت موضوع این قانون محسوب نمی‌شود.
ماده ۷ – به منظور توزیع عادلانه پزشک و حرف وابسته به پزشکی و پیراپزشکی در سطح کشور و تأمین نیروی انسانی گروه پزشکی و پیراپزشکی‌مورد نیاز مناطق روستایی و عشایری و بخش‌ها و شهرستان‌های فاقد دانشکده پزشکی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی موظف است از‌تاریخ تصویب این قانون همه‌ساله حداکثر تا ۴۰% از کل ظرفیت پذیرش دانشجو برای کلیه رشته‌های گروه پزشکی را به داوطلبان دیپلمه بومی ( محلی)واجد شرایط اختصاص دهد تا این قبیل فارغ‌التحصیلان معادل دو برابر مدت تحصیل خود را صرفاً در مناطق مزبور و در واحدهای بهداشتی – درمانی‌و آموزش پزشکی انجام دهند.
تبصره ۱ – تحویل مدرک تحصیلی و ریز نمرات و یا تأییدیه آن و یا هر سندی که نشان دهنده طی دوره آموزشی باشد و همچنین صدور پروانه‌اشتغال به کار در بخش خصوصی قبل از انجام خدمت موضوع این قانون ممنوع است و به دانشجویانی که قبل از خاتمه دوره ترک تحصیل نمایند، ریز‌نمرات و تأییدیه آنان داده نخواهد شد.
تبصره ۲ – نحوه سهمیه‌بندی بر اساس میزان کل جمعیت، شرایط عمومی و اختصاصی داوطلب، شرایط اخذ تعهد خدمت، چگونگی صدور‌پروانه اشتغال به کار آنان و همچنین سایر موارد به موجب آیین‌نامه اجرایی که به تصویب وزیر بهداشت، درمان پزشکی خواهد رسید، تعیین می‌گردد.
تبصره ۳ – فارغ‌التحصیلان سهمیه مناطق مختلف آزمون‌های سراسری سنوات پس از انقلاب فرهنگی موظفند تعهدات خود را بر اساس مناطق‌خدمتی که آیین‌نامه آن به تصویب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد رسید، انجام دهند.
ماده ۸ – آیین‌نامه‌های اجرایی این قانون به تصویب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد رسید.
ماده ۹ – لایحه قانونی مصوب ۱۳۶۴٫۳٫۲۸ مجلس شورای اسلامی در مورد فارغ‌التحصیلان رشته دامپزشکی کماکان به قوت خود باقی است و‌آیین‌نامه اجرایی آن توسط وزارت کشاورزی (سازمان دامپزشکی کشور) تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
قانون فوق مشتمل بر نه ماده و هشت تبصره در جلسه علنی روز سه‌شنبه سی‌ام فروردین ماه یک هزار و سیصد و شصت و هفت مجلس شورای‌اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۷٫۲٫۲۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی
شرایط تحصیل در خارج از کشور برای فارغ التحصیلان علوم پزشکی
جام جم آنلاین: شرایط انجام تعهدات و میزان وثیقه دریافتی از فارغ التحصیلان علوم پزشکی متقاضی تحصیل در خارج اعلام شد که طبق آن متقاضیان باید پس از سپردن وثیقه در رشته مورد نظر تحصیل کنند و پس از پایان مدت مجاز با اخذ مدرک بالاتر به کشور مراجعت و تعهدات را انجام دهند.
به گزارش مهر، مرکز خدمات آموزشی وزارت بهداشت دستورالعمل دریافت ریز نمرات و مدارک تحصیلی متقاضیان ادامه تحصیل در خارج از کشور با هزینه شخصی را برای افراد مشمول ماده ۶ قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان اعلام کرد.
مرکز خدمات آموزشی وزارت بهداشت بر اساس این دستورالعمل مجاز است درخواست آن دسته از متقاضیانی را که مشمول ماده ۶ بوده و مایل به ادامه تحصیل در خارج از کشور با هزینه شخصی هستند را بررسی و درصورت بلامانع بودن نسبت به آزاد کردن مدارک تحصیلی آنان اقدام کند.
این دستورالعمل شرایط متقاضیان را نیز اعلام کرده است. بر این اساس افراد باید دارای حداقل مدرک تحصیلی دانشگاهی در یکی از رشته های علوم گروه پزشکی و پیراپزشکی باشند و وضعیت نظام وظیفه برای متقاضیان ذکور از جمله کارت پایان خدمت، معافیت دائم زمان صلح ، معافیت پزشکی، معافیت تحصیلی نخبگان از طریق سازمان نظام وظیفه عمومی مشخص باشد.
افرادی که در استخدام سازمان ها و مراکز دولتی هستند باید موافقت بالاترین مقام مسئول آن مرکز یا سازمان مبنی بر ادامه تحصیل در خارج از کشور را دارا باشند.
متقاضیانی که بیش از یک سال از زمان فارغ‌التحصیلی شان گذشته و طی این مدت برای شروع خدمات قانونی خود اقدام نکرده باشند مجاز به استفاده از آیین‌نامه نیستند.
متقاضیان ملزم هستند پس از سپردن وثیقه در رشته مورد نظر تحصیل کنند و پس از پایان مدت مجاز تعیین شده با اخذ مدرک بالاتر به کشور مراجعت و نسبت به انجام تعهدات معوقه خود اقدام کنند. مدت مجاز تحصیل در خارج از کشور، مطابق با دوره مشابه آن در داخل کشور است و متقاضیان مجاز به ادامه تحصیل در بیش از یک مقطع بالاتر از مقطع قبلی خود و یا رشته های غیر مرتبط با رشته فعلی خود نخواهند بود.
اخذ وثیقه از متقاضیان بر اساس جدول اعلام شده صورت می گیرد.
مقاطع تحصیلی مبلغ وثیقه دانشگاه دولتی مبلغ وثیقه دانشگاه آزاد و دوره شبانه مبالغی که به ازاء هر سال خدمت طرح از مبلغ وثیقه کسر می‌گردد
دکتری حرفه ای پزشکی ۵۰۰ میلیون ریال ۴۰۰ میلیون ریال ۴۰ میلیون ریال
دکتری حرفه ای دندانپزشکی ۴۰۰ میلیون ریال ۳۰۰ میلیون ریال ۳۰ میلیون ریال
دکتری حرفه ای داروسازی ۴۰۰ میلیون ریال ۳۰۰ میلیون ریال ۳۰ میلیون ریال
کارشناسی ارشد ۲۰۰ میلیون ریال ۱۵۰ میلیون ریال ۱۵ میلیون ریال
کارشناسی ۱۲۰ میلیون ریال ۱۰۰ میلیون ریال ۱۰ میلیون ریال
کاردانی ۸۰ میلیون ریال ۶۰ میلیون ریال ۶ میلیون ریال
وثیقه مورد نظر می‌تواند به صورت ملکی یا نقدی (همراه با تعهد محضری) باشد. پس از سپردن وثیقه و دریافت مدارک تحصیلی در صورت انجام خدمت طرح، مبلغ وثیقه کاهش نخواهد یافت.
متقاضیانی که بعد از دریافت مدارک تحصیلی و اخذ پذیرش از دانشگاه‌های معتبر خارج از کشور تقاضای نامه اعلام نیاز از وزارت متبوع را برای دانشگاه یا موسسه محل داشته باشند باید علاوه بر سپردن وثیقه در خصوص خدمات قانونی مربوط به خدمات پزشکان و پیراپزشکان لازم است مبلغ یکصد میلیون ریال نیز وثیقه به صورت نقدی یا ملکی بسپارند.
متقاضیان پس از ترجمه مدارک، ملزم به عودت اصل مدارک خود هستند در غیر این صورت عدم ارائه آن به منزله تخلف محسوب و در مورد وثیقه آنان اقدام قانونی لازم به عمل خواهد آمد.
در صورتی که متقاضی ظرف مدت ۶ ماه از تاریخ سپردن وثیقه به این وزارتخانه به هر دلیلی موفق به شروع تحصیل نشود، مکلف است بلافاصله به وزارت بهداشت جهت انجام خدمات موضوع قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان و خدمات آموزش رایگان و سایر تعهدات قانونی و قراردادی خود مراجعه و اقدام کنند و وثیقه تودیعی پس از انجام کلیه تعهدات مسترد خواهد شد.